Concrete en visuele (iconische) poëzie is een apart subgenre op het snijvlak van poëzie en beeldende kunst. Het kent zijn eigen ontwikkelingen, stromingen, poëticale ideeën. Renaat Ramon, kenner en beoefenaar van het genre, heeft in “Vorm & Visie”, zijn “Geschiedenis van de concrete en visuele poëzie in Nederland en Vlaanderen”, een indrukwekkende documentatie bijeengebracht en deze op een overzichtelijke manier geordend.
Dit is het eerste naslagwerk dat dit specifieke domein van onze poëzie in zijn totaliteit behandelt, van de rederijker Matthijs de Castelein tot de recentste realisaties. Nog nooit werd het hele verhaal verteld, nooit eerder werd het genre zo uitvoerig zowel literatuurhistorisch als maatschappelijk gecontextualiseerd. Het boek is een documentaire geschiedenis waarbij gekozen werd voor de meest representatieve uitingen die op een toegankelijke, essayistische wijze gecommentarieerd worden.
Aan bod komen onder andere “De Stijl”, met medewerkers als I.K. Bonset (= Theo van Doesburg) en Anthony Kok; de neoavant-gardetijdschriften uit de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog zoals “De Tafelronde”, “Barbarber” en “Labris”, maar ook iconische bundels zoals Paul van Ostaijens “Bezette stad” en “De Feesten van angst en pijn”. Niet alleen poëzie op traditionele dragers wordt hier behandeld, maar ook driedimensionaal werk, geur- en lichaamspoëzie, performances en acts.
Renaat Ramon, dichter, essayist en beeldend kunstenaar is medewerker van “Poëziekrant” en publiceerde visuele poëzie in de internationale tijdschriften “Big Ode”, “IZ” en “Maintenant”.
Hij publiceerde zeven bundels woordpoëzie, waaronder “Rebuten” (2004) en “Geheim besogne” (2006) en visuele poëzie, onder andere “Ongehoorde gedichten” (1997), “Zichtbare stem” (2009) en “Apodicta” (2013). In 2012 verscheen “Klemteken”, een bloemlezing uit zijn woord- en beeldpoëzie.
Dit is het eerste naslagwerk dat dit specifieke domein van onze poëzie in zijn totaliteit behandelt, van de rederijker Matthijs de Castelein tot de recentste realisaties. Nog nooit werd het hele verhaal verteld, nooit eerder werd het genre zo uitvoerig zowel literatuurhistorisch als maatschappelijk gecontextualiseerd. Het boek is een documentaire geschiedenis waarbij gekozen werd voor de meest representatieve uitingen die op een toegankelijke, essayistische wijze gecommentarieerd worden.
Aan bod komen onder andere “De Stijl”, met medewerkers als I.K. Bonset (= Theo van Doesburg) en Anthony Kok; de neoavant-gardetijdschriften uit de eerste decennia na de Tweede Wereldoorlog zoals “De Tafelronde”, “Barbarber” en “Labris”, maar ook iconische bundels zoals Paul van Ostaijens “Bezette stad” en “De Feesten van angst en pijn”. Niet alleen poëzie op traditionele dragers wordt hier behandeld, maar ook driedimensionaal werk, geur- en lichaamspoëzie, performances en acts.
Renaat Ramon, dichter, essayist en beeldend kunstenaar is medewerker van “Poëziekrant” en publiceerde visuele poëzie in de internationale tijdschriften “Big Ode”, “IZ” en “Maintenant”.
Hij publiceerde zeven bundels woordpoëzie, waaronder “Rebuten” (2004) en “Geheim besogne” (2006) en visuele poëzie, onder andere “Ongehoorde gedichten” (1997), “Zichtbare stem” (2009) en “Apodicta” (2013). In 2012 verscheen “Klemteken”, een bloemlezing uit zijn woord- en beeldpoëzie.
