Er waait een frisse wind door ons land. In navolging van Amerikaanse schrijfsters als Ariel Levy en Lena Dunham schrijven steeds meer jonge Nederlandse vrouwen over genderrollen, over alledaags seksisme en over hun rol als schrijver. Geen pamfletten, maar persoonlijke verhalen en observaties vol humor en verontwaardiging. Deze vrouwen hebben stemrecht, ze mogen studeren en werken en zelf bepalen hoe laat ze naar bed gaan, maar toch krijgen ze dagelijks te maken met onnodige ongelijkheid. Waarom worden hun stemmen onvoldoende gehoord in serieuzere media? Waarom moeten ze regelmatig bang zijn op straat? Waarom zit in actiefilms altijd maar één iemand met tieten en dient ze steevast als prijs voor de held? Waarom worden vrouwen nog steeds niet gezien als de norm – terwijl ze toch echt de helft van de bevolking uitmaken.
'Vrouwen schrijven niet met hun tieten' bundelt essays, columns en verhalen van vrouwen die een antwoord proberen te geven op zit soort vragen, en is daarmee de allereerste staalkaart van een nieuwe generatie zelfbewuste schrijvers met feministische inborst.
'Vrouwen schrijven niet met hun tieten' bundelt essays, columns en verhalen van vrouwen die een antwoord proberen te geven op zit soort vragen, en is daarmee de allereerste staalkaart van een nieuwe generatie zelfbewuste schrijvers met feministische inborst.
