Vijfentwintig jaar was Marilene Felinto toen zij voor deze roman de Jabuti-prijs ontving, de belangrijkste literaire onderscheiding in Brazilië. Haar verhaal is gepassioneerd, vijandig en onverzoenlijk. Het is eerder een oorlogsverklaring dan de jammerklacht van een slachtoffer. Hoofdpersoon Risia komt in opstand tegen de armoede en het harde leven in de miljoenenstad Sáo Paulo. Ze haat het bedrog van haar vader en de liefdeloosheid van haar moeder. Ze haat iedereen die het beter heeft dan zij en ie haat zichzelf om haar onvermogen om vriendschap te sluiten. Onder haar hevige woede gaat e en hartverscheurende kwetsbaarheid schuil, een wanhopige behoefte aan liefde en geborgenheid. Scherp als een mes, hypnotiserend en rauw beschrijft Felinto de kindertijd van Risia en haar tocht naar het ongetemde noordoosten, de geboortestreek van haar moeder. Daar zal ze haar liefde vinden, en haar oorlog.
