In tal van maatschappelijke sectoren worden beleidsvorming en beleidsuitvoering steeds minder exclusieve voorrechten van de overheid, ten bate van normerende bestuursarrangementen waarin ook actoren uit de markt en de civiele samenleving zijn vertegenwoordigd. In deze context tracht de sportwereld zich vaak te handhaven als een aparte maatschappelijke ruimte. Sportorganisaties en sportfederaties wenden het atypische karakter van sport aan om zich te onttrekken van politieke reglementering en overheidsinmenging, en stroomlijnen de sport via eigen regulerende mechanismen. Het toenemend belang van sport in het publieke domein maakt deze egelstelling echter steeds minder houdbaar. Een op dynamische en functionele netwerken gebaseerde globalisering heeft in bepaalde onderdelen van de sport een verregaande commercialisering ingeleid. Sport is geëvolueerd tot een belangrijke economische sector met een impact die verder reikt dan het sportieve. Overheden zien zich daarom genoodzaakt om ondersteunend, regulerend of sanctionerend in te grijpen in de sport. Tegelijkertijd betreden zij op deze manier het spanningsveld tussen het private en publieke domein. In dit boek wordt ingezoomd op het machtsstreven binnen verscheiden onderdelen van het internationale sportbestel. Kritische bijdragen vanuit verschillende invalshoeken verschaffen inzicht in de rol van sportorganisaties, overheid en media in besluitvormingsprocessen binnen de sport, en wijzen naast de negatieve uitwassen van de globaliserende sport ook op de kansen die vervat zitten in een internationale sportsector die democratisch wordt bestuurd. Onder meer de zaak Ye, de Tour de France, de Pro-Tour hervorming, het IOC en de Wereldbeker voetbal in Zuid-Afrika passeren de revue. Daarnaast wordt ook een politicologisch denkkader aangereikt dat de lezer een conceptuele duiding geeft bij de in dit werk aangekaarte problematieken. Het boek is geïllustreerd met artikels uit dag- en weekbladen.
