Na de traditionele Grote Drie (Toon Hermans, Wim Kan en Wim Sonneveld) werd het cabaret in de jaren zeventig gedomineerd door het ruige popcabaret van Neerlands Hoop, het studentikoze plezier van Kabaret Ivo de Wijs en het muzikaal-literaire, maatschappijkritische cabaret van Don Quishocking. Achter vrijwel alle onderwerpen (seks, religie, koningshuis en oorlog) die door de vier mannen en vrouw van Don Quishocking werden behandeld, dook de vraag op: deugt de mens, of zakt hij door het ijs? De groep viel tijdelijk uit elkaar toen George Groot, de ongekroonde leider van de groep, zich aansloot bij de Bhagwan-beweging. Maar, zoals pianist Pieter van Empelen zei: `Als op de zilveren fluit wordt geblazen, dan maken we de agenda s leeg. In Wij mogen alles zeggen wordt de geschiedenis van Don Quishocking vermengd met de geschiedenis van Nederland.
