Witte onschuld is de geactualiseerde uitgave van White Innocence (2016), waarin Gloria Wekker een centrale paradox in de Nederlandse cultuur onderzoekt en beschrijft: de passie en agressie die ras oproept, terwijl het bestaan van ras en racisme tegelijkertijd in alle toonaarden wordt ontkend. In de verkenning van de werking van ras en racisme in Nederland is het 'culturele archief' voor Wekker een leidend concept: de diep ingesleten attitudes en emoties die racisme in stand houden en hun oorsprong kennen in het koloniale verleden.
Wekker beschrijft in dit gezaghebbende boek onder andere hoe media de beeldvorming over zwarte mannen en vrouwen bepalen, en schrijft over het gebrek aan kennis over ras in de Nederlandse academie, de hedendaagse conservatieve politiek en de controversen rondom het Zwarte Piet-debat, Artikel1 en Sylvana Simons. Ook blikt ze terug op de ontvangst van haar Engelstalige boek in de Nederlandse media.
