Zonder vangnet schetst een mentaliteit, waarin een mens alleen terug kan vallen op een levenshouding, waarin hoop hoe dan ook het laatste woord krijgt. Soms of vaak, maar niet altijd is daar alle reden toe. Maar nog altijd kun je bij het lezen of schrijven van een gedicht iets aantreffen, waarvan je niet wist dat je het zocht: hoop is en blijft nu eenmaal een onwaarschijnlijk wachtwoord. Het laatste woord laat niemand vallen.
