Deze boeken blijven bij je, dagen je uit en nemen je mee in andere werelden. Feilbare karakters die in de tijd keuzes moeten maken en proberen de mysteries van het leven te doorgronden en ondertussen een weg moeten vinden in het labyrint, bezaaid met onbegaanbare wegen, overwoekerd met onkruid, talloze magistrale planten en ze begeven zich op hun eigen tempo, wetende dat er geen weg meer terug is. Het verleden blijft namelijk doorwerken.
Dag Juul, leuk dat je bij hebban een boekentip vraagt. Je commentaar bij de aanvraag is duidelijk; ik heb me vooral gericht op 'feilbare karakters die keuzes moeten maken en hun weg moeten vinden in een labyrint'. Je houdt duidelijk ook van een historische context. Daarom begin ik met een boek dat een kleine honderd jaar later speelt dan de tijd waarin Cicero zich in Rome voortbewoog.
Willemijn van Dijk (een bekende van Saskia Balmaekers van Ciao Tutti, die over Rome en Italië schrijft.) Nog niet zo lang geleden verscheen van Willemijn een prachtige historische roman: Het wit en het purper, die speelt in de eerste eeuw na Chr. in het Romeinse Rijk. Het perspectief is vanuit Pallas, een vrijgelaten slaaf, die buitengewoon slim is en het weet te schoppen tot de rechterhand van keizer Claudius. Deze regeerde van 41 tot 54 na Chr. ná de getikte keizer Caligula en vóór de wrede keizer Nero. Willemijn heeft uitstekend onderzoek gedaan en heeft een prettig leesbare stijl. Een boek waarbij je je heerlijk kunt laten meenemen naar het zonovergoten zuiden, de stad Rome, de intriges aan het hof van een keizer. Je zult de schrijfster niet betrappen op historische onjuistheden.
Zeemansgraf voor een kort verhaal van Dorothée Albers. Dit boek speelt dan weer in Nederland, ongeveer zeventig jaar geleden neemt het een aanvang, maar het loopt door naar volgende generaties. Een leuk, vlot meisje, Jet, studeert voor concertpianiste. Aan het conservatorium wordt zij verliefd op een cellist. Zij raakt zwanger, maar het is uitgesloten dat zij, (de oorlog is nog maar net voorbij) met een joodse jongen mag trouwen. Haar ouders sturen haar naar een klooster om daar in het diepste geheim haar kind ter wereld te brengen. Uiteraard moet zij de baby, nog voor zij het gezien heeft, afstaan. In het boek worden grote sprongen in de tijd gemaakt. We volgen Jet, die een beroemd concertpianiste wordt, maar nooit meer de oude is geworden na deze gruwelijke ervaring. We volgen haar zoon, Jurre, die geadopteerd blijkt door een kinderloos boerenechtpaar. Hij kan niet beantwoorden aan de verwachtingen van de boer. Zijn hart ligt bij zijn saxofoon. En we volgen de kinderen van deze zoon die op hun beurt ook weer zeer muzikaal zijn. De drie generaties lijden onder het zwijgen over hun verleden. Ze kunnen niet de juiste woorden vinden om hun emoties te uiten, om contact met elkaar te hebben. Hun muziek spreekt echter boekdelen. Albers is docent creatief schrijven. Dit boek, in 2018 uitgekomen, is haar debuut, absoluut een vijf sterrendebuut.
En dan nu dé boekentip, deze werd afgelopen vrijdag ook door de nrc aangeraden om van de zomer te lezen. Ik heb de Duitse schrijfster Juli Zeh pas onlangs ontdekt terwijl ze al bij ons bekend geworden was door haar boek Ons soort mensen. Nieuwjaar verscheen nog niet zo lang geleden en is een prachtige literaire roman met meerdere lagen, de belangrijkste persoon, Henning, is in psychologisch opzicht goed uitgediept. Henning, zijn vrouw en twee jonge kinderen zullen hun kerstvakantie gaan doorbrengen op Lanzarote, een bestemming die hij heeft uitgezocht omdat hij zich daar eens heerlijk zou kunnen uitleven op de fiets. Na een helse fietstocht die dreigt niet goed af te lopen, bereikt hij op de top van een berg een huis waar hij opgevangen en een beetje opgelapt wordt. Tijdens een rondleiding door het huis komen herinneringen naar boven die tientallen jaren in hem opgesloten hebben gezeten. Wat dan volgt is een flash back om u tegen te zeggen, met een mooi opgebouwde spanningsboog. Het is absoluut geen thriller of detective, maar het brengt je wel op het randje van je stoel. De schrijfster beviel me zo goed dat ik daarna van haar Corpus delicti las: een dystopische staat waarin de mensen verplicht worden gezond te zijn en te blijven. Niemand mag meer ziek worden, bacteriën of virussen verspreiden op straffe van isolatie. Een enkele opstandige eist het recht om ziek te mogen zijn. Dan volgt een proces... Heel bijzonder, dit zou zo maar ons voorland kunnen zijn. Ik hoop dat niet een maar alle drie de tips je aanspreken! Veel leesplezier! Angèle
