Blogpost:
Ellen IJzerman (prowisorio)
Leg uit, ik wil het graag begrijpen
Overigens geldt hetzelfde voor bijvoorbeeld Stephan Enter. Geweldige schrijver, maar ook zijn nieuwste nieuweling, Compassie, kon ik bij mij in de buurt niet vinden. En ik had mij nog zo voorgenomen op mijn strooptocht om of Een honger of Compassie of De kunst van het crashen van Peter Verhelst aan te schaffen. Maar het liefst alledrie. Ik kwam met lege handen terug.
Hebban bood mij, vlak na deze troosteloze zoektocht in de fysieke boekwinkels bij mij in de buurt, de gelegenheid om Een honger te recenseren en die greep ik natuurlijk met beide handen aan. Jamal Ouariachi liet mij niet in de steek en schreef een boek waarover ik makkelijk het driedubbele aantal woorden had kunnen schrijven dan is toegestaan. Allemaal lovend.
En inmmiddels heeft mijn eigenste Rotterdamse Donner beide andere boeken in Drenthe afgeleverd.
Die heb ik geen van beide nog gelezen omdat ik na het feest van Een honger besloot om Ik ben pelgrim te lezen. Omdat ik er in de boekwinkels over struikelde, omdat het net zo indrukwekkend dik ogend is als Een honger en ik van dikke boeken houd omdat ik er zo lekker lang in kan blijven wonen. Bovendien raadde een collega het mij aan en ook op Hebban vond ik vrijwel uitsluitend lovende recensies. Moest goed komen.
Wat een teleurstelling. Nee, erger nog, naarmate ik verder kwam in het boek, ging het me meer en meer tegenstaan. Wat een rare, belachelijke en ongeloofwaardige hoofdpersoon! Ik heb op een gegeven moment nog gecontroleerd via Google of ik hier met een doorgewinterde 'neo-con' te maken had die het aardig had gevonden om een boek te schrijven. Maar nee, dat kon ik niet vinden. Dan moest het toch aan de hoofdpersoon liggen, maar dat is raar. Met hoofdpersonen die 'de wereld een tikje anders bekijken' dan ik, heb ik normaal gesproken geen moeite, zie mijn recensies van bijvoorbeeld Vertedering of Julius Winsome. Integendeel, hoofdpersonen die er andere ideeën en een andere moraal op na houden dan ik, vind ik zelfs geweldig. Een echte uitdaging, heerlijk. (Jamal, een gefictionaliseerd relaas over de Griekse crisis met Jeroen D. als hoofdpersoon, is dat geen aardig idee voor een nieuw boek *wink* *wink*?).
Nee, het was niet het wereldbeeld van de hoofdpersoon dat mij afstootte. Ik vond het een vervelend, absoluut niet spannend, voorspelbaar aflopend, vol met truken verteld verhaal. Allemaal dingen die - wat mij betreft - niet gelden voor een boek als Een honger. En ik ben niet de enige die er zo over denkt, want de recensies in kranten bv. laten niets aan duidelijkheid te wensen over: Trouw, HP/De tijd, HMO, Parool, NRC, ze zijn allemaal even lovend.
Waarom, oh waarom, staat Een honger dan niet op minstens net zoveel Wil ik lezen boekenplanken als het - in mijn ogen - minder interessante, minder goed geschreven en vertelde Ik ben pelgrim? Kom, neem even de tijd en leg mij dat uit. Of, beter nog, leg het me wel of niet uit, maar ga het in ieder geval lezen. Al was het maar om mij van repliek te dienen of omdat de electronische versie op dit moment bij de blauwe mannetjes slechts 6,50 euro kost!
Tip: luister naar Jamal Ouariachi in gesprek met Jellie Brouwer bij Kunstof op de radio.
