Verhalen als muziek

Op het vliegtuig terug vanaf Tallinn in 2018 zag ik iemand 'Baltische zielen' lezen en dacht: ik wil dat boek lezen om meer over Estland en Baltische landen te weten. Zo geschiedde en dat was mijn allereerste boek van Jan Brokken. Sinds dan heb ik 12 van zijn boeken gelezen, dit was mijn 13de. Toch is dat slechts een derde van alle boeken die hij tot nu toe geschreven heeft. Inmiddels is het pagina achter de omslag met de lijst van zijn eerdere verschenen werken vol; er zal vanaf een volgend werk twee colonne voor nodig zijn.

'De Weemoed van de reiziger' in 14 plekken, 14 verhalen. Ze zijn mooi, licht, vol anekdotes (maar niet pretentieus). In zijn ontmoeting met mensen (bekend en onbekend) is hij eerlijk en niet bang voor hemzelf bloot te stellen. Nooit zonder nieuwsgierigheid die in essentie kinderlijk is. Een van de verhalen heet 'Leven vanuit je zintuigen' - het is ook LEZEN vanuit mijn zintuigen, want ik hoor, zie, ruik en voel mee. En dat alles is ook REIZEN.

Jan Brokken lezen is altijd een feest. Elk moment is goed om zijn verhalen te lezen en erin direct kwijt te raken. Elke stemming of bestemming is goed om zijn boek te pakken en begin te lezen. Ik vraag me af waarom dat is. Het antwoord daarop vond ik in het allerlaatste verhaal ('Ik benijd u'). Na de ontmoeting met Ismail Kadare die afscheid nam en zei aan Jan Brokken: 'U heeft muziek… Er zit zoveel muziek in uw werk. In alle opzichten.' Daar is de aantrekkingskracht van zijn verhalen die als muziek boven elke stemming/bestemming gaat.

Maar dan: 'Muziek is er niet zomaar, muziek moet je zoeken, moet je tevoorschijn toveren; wat dat betreft is het net liefde.' (p. 152, 'De Servais')

Zoeken is nog lang niet klaar. Laat maar die tweede colonne komen.