Het bleef boeiend tot aan de laatste bladzijde, alhoewel het wat minder had mogen zijn!

Uitgelezen! Met recht een epos te noemen! Ik vond het gaandeweg veel verhaal, de levensloop en verschillende karakters van de familieleden, generaties lang, hielden me vast.
Het verhaal begint met Maurizio, soldaat eerste WO, deserteur, neigt naar een lafaard te zijn, boze blik op de wereld. Zijn credo is "wat je ook kiest, de wereld legt je in de luren" wat maakt dat hij moeilijk verantwoordelijkheid neemt, op de vlucht slaat. Uit de constante boosheid ontstaat vechtlust en is hij tijdens zijn werkzame leven, voorzover hij het durft, betrokken bij vakbonden, protesten, verzetsactiviteiten. Uit diepe verontwaardiging t.o.v. bazen en directeuren die hun maatschappelijke verantwoordelijkheid voor personeel op de werkvloer niet nemen. Hun rijkdom versus de armoede. Toch realiseert hij zich diep van binnen dat agressie geen antwoord zou moeten zijn.
Zijn kinderen dragen deze erfenis van hem, vinden daarbij hun eigen weg, ieder op eigen wijze, gedurende de steeds modernere tijden. In het laatste hoofdstuk "Een brief van thuis" is het 2012. Een herschikking van de nazaten van Maurizio, ieder zijn/haar eigen plek, met name die van Gabriele, de eerstgeborene en rustige intellectuele jongen, de tegenpool van zijn vader en ook van zijn broer Renzo, het evenbeeld van zijn vader.
Door de hoeveelheid tekst zo nu en dan even weggelegd, maar al met al mooie tip voor de zomermaanden!
Wat betreft de vertaling: dialect Italiaans wordt vertaald in 'dialect' Nederlands, dat vind ik wat misstaan. En het woord 'krijsen' komt enkele keren voorbij, wat ik niet in verhouding vind staan met de situatie. Maar dat is puur persoonlijke interpretatie. Kan zijn dat ik het simpelweg een vervelend woord vind.
Voor wie het boek oppakt, veel leesplezier!