weer een bestseller

Let op mijn woorden - Griet Op de Beeck (Prometheus)

Griet Op de Beeck is sinds haar gelauwerde debuutroman Vele hemels boven de zevende (2013) niet meer weg te denken uit de Nederlandse en Vlaamse letteren. Zij verkocht reeds meer dan 1,5 miljoen boeken. Haar werk wordt verfilmd, bewerkt voor toneel en vertaald in negen talen. Let op mijn woorden is haar vierde roman.

Lise weet het niet zo goed, hoe leven gaat. Niet als ze vijftien is, maar evenmin als late twintiger. Ze vindt nochtans dat ze eigenlijk geen reden tot klagen heeft, zoals de meeste mensen die proberen sterk te zijn en het goed te doen. Dus zij gaat door, en probeert diegene te worden die ze denkt te moeten zijn.

Let op mijn woorden is een roman over hoe de start van ons bestaan onontkoombaar het vervolg bepaalt, zelfs als dat een blinde vlek blijft. Over families die de rangen sluiten. Over morsige liefde en echte connectie. Over de onontkoombaarheid van verlies en het belang van blijven zoeken. Over de angst om te dromen en een diep verlangen naar beter dat misschien wel bestaat voor wie weigert op te geven. Misschien. Een verhaal dat alles blootlegt, behalve dat wat je verwacht.

Die cover, weer ongelooflijk mooi en sterk. Zowel deze als de cover van ‘het beste wat we hebben’ hebben enorm krachtige foto’s. Zelfs het zwart/wit en de scherpte van de foto is pure perfectie. Ik ben echt benieuwd of ze dat bij het laatste deel ook zo perfect gaan krijgen.

Ik las dit boek meteen na het uitlezen van het eerste deel van dit drieluik. Ik zat dus nog helemaal in de bubbel van Griet Op de Beeck haar schrijfstijl en ben ook in dit boek weer volledig omvergeblazen. Wat kan deze vrouw ongelooflijk mooi, zacht en teder maar zo vol no-nonsense schrijven.

‘Ze was alleen nu. Opgejaagd wild dat tijdens pauzes ronddwaalde in de gangen van de school waar leerlingen dan eigenlijk niet mochten komen.’

Ook deze keer is het verhaal eentje om in te kaderen en niet vanzelfsprekend om over te schrijven. We volgens Lise van kind, tiener tot jongvolwassenen en tot slot als volwassen vrouw. Ook deze keer (zonder spoilers te geven) beschrijft de auteur tot in de puntjes en zo juist gevoelens, gedachten en daden zoals ze echt zijn.

‘‘Weet ik toch. Gij hebt geen talent voor gemeenheid.’
Lise draaide zich naar hem toe.
‘Hoe kunt gij dat nu weten?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Intuïtie.’’

Ik zei het al in mijn vorige blog over ‘het beste wat we hebben’ maar deze vrouw weet hoe ze moet schrijven, hoe ze moet raken en is absoluut één van mijn favoriete auteurs. Ik val waarschijnlijk in herhaling maar ook dit boek is meesterlijk mooi geschreven.

Ik weet nu al dat ik zal treuren als het laatste deel er zal zijn maar ik ben zo benieuwd hoe dit alles gaat samenkomen.
Vrij zeker dat ook dat boek niet zal teleurstellen.