Lezersrecensie
Recensie Een zomer zonder slaap
De molens in het kleine dorpje Blaashoek drijven Herman Bracke tot het in gang zetten van een serie bloedstollende gebeurtenissen. Bloedstollend kan je de gebeurtenissen vast en zeker noemen, geloofwaardig al veel minder. Dit boek is meer een Griekse tragedie vol moord en bedrog in overvloed, dan een geloofwaardige thriller waarvan je armharen omhoog gaan staan.
Het verhaal neemt je mee naar het kleine dorpje, eerder een straat, Blaashoek. Hoe klein ook, alle typische familieproblemen en stereotype personages zijn er terug te vinden. De stereotypen zijn wel zodanig goed uitgewerkt, tijdens de eerste 150 bladzijden althans, dat het niet stoort: de overspelige vrouw is méér dan alleen dat, de door seks geobsedeerde tiener heeft ook een zachte kant. In het dorp vinden we elke typische plek: een slagerij, een dierenarts, apotheek en een sociale woning. Het enige speciale aan het dorp zijn de nieuwe windmolens die Herman het leven zuur zullen maken.
Herman Bracke heeft een slagerij: zijn levenswerk, zijn pareltje. Zijn bekende Blaashoekpaté is wat zijn klanten het liefste lusten en Herman is er trots op. Sinds de komst van de molens gaat het achteruit met hem, door het gezoem slaapt hij niet meer en dat heeft invloed op zijn werk: hij gaat nonchalanter te werk, lijkt enorm afwezig en heeft onwillekeurige woede-uitbarstingen. Het personage van Herman is goed uitgewerkt. Je krijgt een blik in het hoofd van Herman, die beetje bij beetje helemaal gek wordt. Door de levendige beschrijving van het personage kan je begrip opbrengen voor zijn daden. In tegenstelling tot de personages, zijn de ruimtes vrij vlak beschreven. In een goed boek heb ik nood aan scène die ik me levendig kan voorstellen, wat hier niet het geval was, het bleef allemaal nogal vlak.
Bram Dehouck ontving al meerdere prijzen, waaronder twee keer de Gouden Strop, onder andere voor Een zomer zonder slaap. Het boek is vertaald naar het Frans en nu ook in Amerika verkrijgbaar. Op Hebban.be lees ik bijna uitsluitend goede recensies. Ik vraag me af of ik iets gemist heb, voor mij was dit boek een sleur door de eerste 160 bladzijden, de titel ‘psychologische thriller’ niet waard.
Het leek alsof de nodige spanning die een thriller moet bevatten allemaal in de laatste twintig bladzijden gepropt moest worden, van niets naar alles. Zoveel mogelijk bloed en drama op zo weinig bladzijden heb ik nog nooit meegemaakt. Dit maakte het ongelooflijk saai, als er overal tegelijk bloed vloeit dan raakt niets nog, een moord meer of minder maakt dan verschil niet meer. Blaashoek evolueerde van een normaal dorp naar een straat vol losgeslagen psychopaten.
De enige verrassing in een sleur van bloederige gebeurtenissen is de koelbloedige daad van Wil Bracke, zoon van de slager. Hij kwam in het verhaal over als een redelijk normale tiener, die weliswaar te geobsedeerd is door seks, maar niet in staat leek tot wat hij Magda De Gryse aandeed.
De andere boeken van Bram Dehouck wil ik wel nog een kans geven aangezien zijn ideeën voor dit boek goed zitten, de timing daarentegen was slecht. Te veel bloed en drama willen creëren, met te weinig ademruimte ertussen en iets teveel toeval waardoor de lezer afhaakt. Dit boek was voor mij niet meer waard dan twee sterren.
Een zomer zonder slaap was eerder slaapwekkend.
Bibliografie:
Bram Dehouck, (z.j). Biografie. Geraadpleegd op 20 oktober 2019, via https://bramdehouck.wordpress.com/biografie/
Bram Dehouck. (12 oktober 2019). Geraadpleegd op 20 oktober 2019, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Bram_Dehouck
Het verhaal neemt je mee naar het kleine dorpje, eerder een straat, Blaashoek. Hoe klein ook, alle typische familieproblemen en stereotype personages zijn er terug te vinden. De stereotypen zijn wel zodanig goed uitgewerkt, tijdens de eerste 150 bladzijden althans, dat het niet stoort: de overspelige vrouw is méér dan alleen dat, de door seks geobsedeerde tiener heeft ook een zachte kant. In het dorp vinden we elke typische plek: een slagerij, een dierenarts, apotheek en een sociale woning. Het enige speciale aan het dorp zijn de nieuwe windmolens die Herman het leven zuur zullen maken.
Herman Bracke heeft een slagerij: zijn levenswerk, zijn pareltje. Zijn bekende Blaashoekpaté is wat zijn klanten het liefste lusten en Herman is er trots op. Sinds de komst van de molens gaat het achteruit met hem, door het gezoem slaapt hij niet meer en dat heeft invloed op zijn werk: hij gaat nonchalanter te werk, lijkt enorm afwezig en heeft onwillekeurige woede-uitbarstingen. Het personage van Herman is goed uitgewerkt. Je krijgt een blik in het hoofd van Herman, die beetje bij beetje helemaal gek wordt. Door de levendige beschrijving van het personage kan je begrip opbrengen voor zijn daden. In tegenstelling tot de personages, zijn de ruimtes vrij vlak beschreven. In een goed boek heb ik nood aan scène die ik me levendig kan voorstellen, wat hier niet het geval was, het bleef allemaal nogal vlak.
Bram Dehouck ontving al meerdere prijzen, waaronder twee keer de Gouden Strop, onder andere voor Een zomer zonder slaap. Het boek is vertaald naar het Frans en nu ook in Amerika verkrijgbaar. Op Hebban.be lees ik bijna uitsluitend goede recensies. Ik vraag me af of ik iets gemist heb, voor mij was dit boek een sleur door de eerste 160 bladzijden, de titel ‘psychologische thriller’ niet waard.
Het leek alsof de nodige spanning die een thriller moet bevatten allemaal in de laatste twintig bladzijden gepropt moest worden, van niets naar alles. Zoveel mogelijk bloed en drama op zo weinig bladzijden heb ik nog nooit meegemaakt. Dit maakte het ongelooflijk saai, als er overal tegelijk bloed vloeit dan raakt niets nog, een moord meer of minder maakt dan verschil niet meer. Blaashoek evolueerde van een normaal dorp naar een straat vol losgeslagen psychopaten.
De enige verrassing in een sleur van bloederige gebeurtenissen is de koelbloedige daad van Wil Bracke, zoon van de slager. Hij kwam in het verhaal over als een redelijk normale tiener, die weliswaar te geobsedeerd is door seks, maar niet in staat leek tot wat hij Magda De Gryse aandeed.
De andere boeken van Bram Dehouck wil ik wel nog een kans geven aangezien zijn ideeën voor dit boek goed zitten, de timing daarentegen was slecht. Te veel bloed en drama willen creëren, met te weinig ademruimte ertussen en iets teveel toeval waardoor de lezer afhaakt. Dit boek was voor mij niet meer waard dan twee sterren.
Een zomer zonder slaap was eerder slaapwekkend.
Bibliografie:
Bram Dehouck, (z.j). Biografie. Geraadpleegd op 20 oktober 2019, via https://bramdehouck.wordpress.com/biografie/
Bram Dehouck. (12 oktober 2019). Geraadpleegd op 20 oktober 2019, via https://nl.wikipedia.org/wiki/Bram_Dehouck
4
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
