Diepgang en spanning in thematische roman

Op het eerste oog lijkt Onverschrokken van schrijfster Fiona Higgins een simpele zomerroman. Maar niets is minder waar. Ja, het speelt zich af op Bali. Ja, het gaat over mensen die op zoek zijn naar een betere versie van zichzelf en ja, ze maken iets heel ergs samen mee. Maar hoewel clichés op de loer liggen en het wel ietwat zoetsappig eindigt, heeft Onverschrokken diepgang en verrassing. Net als Higgins’ vorige romans staan ook hier belangrijke, actuele thema’s centraal.

Zes mensen uit diverse windstreken ontmoeten elkaar op een resort in Bali voor een cursus “Overwin je angst”. De één heeft er bewust voor gekozen, de ander is opgegeven door zijn vrouw en weer een ander verblijft per toeval op het resort en schrijft zich in zodat hij de dagen door kan komen. Ieder lid van het bonte gezelschap leidt een totaal ander leven met bijbehorende angsten (intimiteit, slangen, spreken in het openbaar etc.), maar ze komen door toedoen van hun cursusleider langzaam in aanraking met zichzelf en met elkaar. Ze moeten de confrontatie aangaan met hun angst, krijgen persoonlijke uitdagingen mee en laten zich reinigen. Als ze op één van de excursies onverwachts in levensgevaar verkeren, wordt iedereen afzonderlijk getest en hebben ze hun eigen moed en elkaar nodig om te overleven.

De beschrijving moet wat cryptisch blijven om niet teveel van de originele plot weg te geven. Wat meteen opvalt aan Onverschrokken zijn de actuele thema’s waaronder de behoefte om door middel van een cursus op een zonovergoten eiland aan jezelf te werken, maar ook onverwachte momenten waardoor mensen in levensgevaar verkeren. Beide thema’s zijn al vaker beschreven, maar mooi vervlochten in het verhaal van Higgins, zonder dat ze uitgekauwd voelen. Daarnaast zijn ook duidelijk elementen van Higgins haar eigen leven terug te vinden in het verhaal.

Het rustige en interessante begin pakt nog niet heel erg. Te meer omdat Onverschrokken qua omslag de verwachting wekt van een dertien in een dozijn zomerthriller. Het boeiende, maar ook ietwat kabbelende eerste deel lijkt meer op een roman. Door de verrassende wending komt er echter wel degelijk spanning bij kijken. Het verhaal bouwt verder op naar een mooie afsluiting waar veelvuldig de titel wordt uitgelegd.

De indeling van het boek geeft de lezer een leidraad; alle angsten zijn als thema aan de hoofdstukken meegegeven. Daardoor komen alle personages afzonderlijk aan bod. Higgins weet stuk voor stuk vrij snel de diepte in te gaan door sprekende voorbeelden te gebruiken en gedetailleerde passages uit de levens te beschrijven. Bijzonder is ook de keuze van vertaalster Linda Broeder om niet alles te vertalen. Niet alleen het lokale Indonesisch is nog aanwezig, maar het verhaal blijft ook authentiek door zinnen en woorden van de diverse talen van de personages:

“Af en toe groeide zijn gesnuif uit tot een snik, maar dan klakte nonna Marisa met haar tong, streek over zijn haar en mompelde: ‘Non Peroccuparti, andrà tutto bene.’ Maar hoe komt alles dan weer goed, nonna….”

Onverschrokken eindigt met een bijeenkomst van de groep enkele maanden na de ingrijpende gebeurtenis. Het is een mooi, rond einde. Misschien iets te zoetsappig, maar dat is eigenlijk ook niet zo erg en juist wel passend bij de rest van het verhaal. Kortom; origineel en zeker de moeite van het lezen waard.