Een spannend, maar tegenvallend verhaal

Schrijven kan ze zeker, Marieke Nijkamp. Daar bestaat geen twijfel over. Het boek leest daardoor vlot weg en binnen twee dagen had ik het uit. Ondanks dat heeft het verhaal mij tijdens het lezen niet écht geboeid. Jammer, want op zich is het een behoorlijk spannend en (helaas) realistisch verhaal. Het gekke is wel dat het verhaal mij een aantal weken ná het lezen nog steeds bezig houdt en ik er nog vaak aan terugdenk. Blijkbaar was het boeiender dan dat ik tijdens het lezen aan mijzelf wilde toegeven.

Het begin van het boek is verwarrend. Door de vele perspectieven is het lastig te plaatsen wie wie is, en wat de onderlinge relaties van de personages zijn. Helaas ontbreekt het perspectief van de schutter.
Naarmate het verhaal vordert worden de onderlinge verhoudingen duidelijker. Toch blijven de personages oppervlakkig en lukte het mij niet om met ze mee te leven. De keuzes en gedachten van de personages kon ik niet altijd volgen en vond ik soms zelfs onrealistisch. Ook de twitterteksten en smsjes aan het einde van elk hoofdstuk vond ik niet van meerwaarde. Het einde van het verhaal is op zich mooi, maar voelt ook onaf.