Een delicaat onderwerp waar geforceerd mooi over geschreven is.

Er is inmiddels veel bekend over de wandaden van Mengele die experimenten uitvoerde op o.a. gevangen genomen joden (ook kinderen). Mengele was niet de enige naziarts die op gruwelijke wijze medische experimenten uitvoerde. Zo'n honderd andere artsen deden hetzelfde in de nazikampen: de ogen van gevangenen injecteren met gif, of ze besmetten met typhus, malaria of een andere dodelijke ziekte. Ook Stacha en Perle zijn slachtoffer van Mengele.

Op de achterkant van het boek staat een recensie, geschreven door Publishers Weekly: 'Bij Konar doen alle zinnen ertoe; het is haar verdienste dat de meisjes nooit als een voddige slachtoffers overkomen: het zijn onvergetelijke, onvolmaakte personages die proberen te overleven. Dit is op een brute manier een prachtige roman.'

Dit onderwerp, de gruwelijke mishandeling en marteling, leent zich niet voor een prachtig geschreven roman. Allen die dit is overkomen zijn zeer te betreuren. Sommige onderwerpen lenen zich absoluut niet voor een geconstrueerde roman. Dit is er een van.

Er zijn na de tweede Wereld Oorlog veel betere boeken geschreven door slachtoffers die op authentieke wijze hun kampervaringen, met alle gruwelijkheden van dien, te boek gesteld hebben en waarachtiger overkomen.

De gedachtenwereld van Stacha en Perle komen gekunsteld over: ze moeten pubers voorstellen, maar de taal waarin ze denken en spreken doen me eerder denken aan volwassenen.

Sommige zinnen lopen niet, of worden niet afgemaakt. Het is onduidelijk of dat aan de auteur of aan de vertaling ligt.