Het boek bestaat uit verschillende verhaallijnen, die vanuit een ander standpunt worden belicht. De hoofdstukken zijn afwisselend geschreven in de ik-persoon en de derde persoon. Verwarring is echter niet mogelijk dankzij de duidelijke betiteling van elk hoofdstuk. Het verschil wordt echter niet alleen gemaakt door deze titels. Ook het woordgebruik en de schrijfstijl zijn beduidend anders in de delen die over de psychopaat, het jonge hoertje en de speurders gaan.
De karakters worden mooi voorgesteld, maar uiteraard is het best omschreven karakter dat van de moordenaar. De verwarde gedachten en gevoelens van de psychopaat zijn prachtig uitgespit en op een vlot leesbare manier weergegeven. Zijn obsessie voor cijfers, mythologie en de bijbel en zijn achtervolgingswaanzin zijn zo levensecht dat je jezelf er af en toe ongemakkelijk bij voelt. De waanzin van de man wordt na elk hoofdstuk heviger.
Ook de andere personages komen goed naar voren. Bovendien zijn de beschrijvingen degelijk en verlopen de conversaties natuurlijk.
De schrijfstijl nodigt uit om aan één stuk door te lezen. Vlot, interessant, intrigerend… de spanning wordt vanaf het eerste hoofdstuk opgebouwd en vindt haar climax bij het razendsnelle einde. Vanaf het begin word je gepijnigd door de gedachte dat er dingen zijn die aan je voorbijgaan. Pas op het einde vallen alle puzzelstukjes samen en krijg je het gevoel alsof je zelf hebt meegewerkt aan de oplossing.
Een sterk debuut dat er mag zijn en dat een lezer van psychologische misdaadverhalen doet verlangen naar een stevig vervolg!