Aangrijpend, maar tegelijkertijd positief

Het is een heel aangrijpend, eerlijk en tegelijkertijd positief verhaal. Ze heeft eerlijk over die rotziekte (excuse me) geschreven, hoe ze zich voelde/voelt en hoe ze daar mee omgaat. Dat het niet altijd makkelijk is, dat ze zo haar mindere momenten heeft, maar over het algemeen bekijkt ze alles positief, doet wat ze wil en geniet zoveel mogelijk van haar korte leven. Ze gaat niet bij de pakken neerzitten Ze geeft veel energie, dat voel je gewoon in de meeste hoofdstukken. Daarnaast leert ze je ook, hoe jong ze is, om anders naar bepaalde dingen te kijken. Dat je moet leven in het nu en de dingen doen die je wilt doen. Ze bekijkt de dingen op een heel volwassen manier. Ik heb echt bewondering voor haar.
Omdat het boek 2 jaar geleden is geschreven, zocht ik op Google (lang leve Google) even op of ze nog leeft en dat is gelukkig het geval. Tegelijkertijd kwam ik erachter dat ze een stadsgenote (ja, ja, Emmeloord heeft stadsrechten) is, ook al woont ze al een paar jaar niet meer in Emmeloord. In ieder geval hoop ik dat ze stiekem de doktoren versteld doet staan en dat ze minstens 80 jaar wordt.