Liefste Ineke

Ineke groeit op in de wetenschap dat ze niet goed genoeg is, nooit zal zijn. Haar angst om alles stevig onder controle te houden zorgt ervoor dat ze steeds verder wegzakt, steeds verder af staat van de werkelijkheid. Tot haar enige overgebleven houvast haar controle over eten is. Dat brengt haar op haar 18de op de afdeling voor eetstoornissen in Gasthuisberg. Lange tijd voelt Ine zich heel erg alleen tussen andere lotgenoten. Maar wanneer op een dag Marie door de deur binnenwandelt, voelt Ine binnenin iets verschuiven. De twee jonge vrouwen vinden elkaar door alle persoonlijke moeilijkheden heen. Ze gaan de uitdaging aan om elkaar ondanks een enorm onvoorspelbaar hobbelig parcour te blijven steunen in genezing, liefde en hoop.

Het is onmogelijk om niet van Liefste Ineke te houden. Sophie Van Reeth neemt je mee in het bijzondere traject dat Ine en Marie aflegden. Een traject met diepe dalen, zachte glooiingen en af en toe een welverdiende hoogte.

Ik begon aan Liefste Ineke en kon niet meer stoppen. Ik werd helemaal opgeslokt door het beklijvende verhaal van twee vrouwen die zoekende zijn naar levenslust en liefde. Doordat Sophie Van Reeth het zo beeldend en gevoelig wist neer te zetten krijg je als lezer een eerlijk beeld over hoe de struggle van mentaal welzijn soms kan zijn.

Vele paragrafen raakten ook een extra snaar in mijn hart, want ook wij zijn jammer genoeg veel te goed gekend met de jeugdpsychiatrie in Gasthuisberg. Vele stukjes uit Liefste Ineke waren pijnlijk herkenbaar, maar anderzijds ook heel verhelderend. Het verhaal gaf mij vele inzichten om beter te kunnen begrijpen, om hoopvoller te zijn, milder te zijn.

Liefste Ineke is een sterk, puur, eerlijk, aangrijpend en warm verhaal. Een verhaal over hoe de hoop op liefde intens veel kracht kan geven. Een verhaal dat mij in de kleren ging zitten en nog dagenlang door mijn hoofd spookte.

Iedereen verdient de warmte van een Marie & Ineke in zijn leven.