Anne, Kroniek van een zoektocht

De oom van Anne Faber, Hans Faber schreef samen met haar vader, Wim Faber een boek over hun nicht en dochter. Over de zoektocht tijdens de vermissing, over het afscheid, over de rechtszaak, maar vooral ook over de liefde die zoveel mensen voor haar voelden.

Het aangrijpende verhaal van de familie en vrienden van Anne, die werkelijk alles op alles hebben gezet om haar te vinden. Ik vond het ontzettend indrukwekkend om te lezen hoe zeer deze familie de touwtjes in handen hield. Hoe de liefde voor Anne leidend was en het verdriet werd uitgesteld. Hoe zij moesten leven tussen hoop en vrees voor twee angstwekkende weken. Hoe de politie een voorbeeld nam aan de naasten van Anne, in plaats van zelf de touwtjes in handen te nemen.

Ook heel bijzonder is de kracht van Wim Faber, de kracht om boven alles te achterhalen wat er met zijn dochter is gebeurt. Om haar hoe dan ook thuis te brengen. Om de waarheid boven tafel te brengen, hoeveel zeer daarvoor ook komen moet. In het nawoord zet de vader van Anne de lezer ook zeker aan het denken over de Nederlandse zorg en rechtstaat. Want na het verlies van Anne is een ding goed duidelijk geworden; dit had voorkomen kunnen worden. Nu is echter zorg om te zorgen dat de geschiedenis zich niet herhaald. Anne’s dood was onnodig, ongewild en schokkend. We zijn allemaal jong of jong geweest, we gaan allemaal wel eens een rondje fietsen door het bos. Na september 2017, na Anne, letten we allemaal iets meer op onze dochters, moeders, zusjes en vriendinnen. Anne is er niet meer, maar laten we haar alsjeblieft nooit meer vergeten. De jonge vrouw die onbedoeld, Nederlands bekendste gezicht wel tijdens de afgelopen anderhalf jaar, de jonge vrouw die nog zoveel plannen had en zo nog zoveel zou gaan bereiken. De jonge vrouw die niet meer mocht zijn. Laten we haar herinneren voor alles wat had kunnen zijn. Anne!