Klacht-klucht-tragedie

Opvallend vond ik lichte verteltoon (alsof het wordt voorgedragen op het dorpsplein) met zware inhoud. Vooral het eerste deel over de jeugd van de twee ‘broers’ is bikkelhard. Het enthousiasme waarmee Mao’s ideeën door de bewoners van ‘ons stadje Liuzhen’ worden uitgevoerd en het gebrek aan mededogen met elkaar is ontluisterend. Deel twee beschrijft het volwassen leven van de drie hoofdpersonen terwijl het dorp verandert van ‘middeleeuws’ tot modern. De mentaliteit van de bewoners echter blijft achter op deze ontwikkeling waardoor het verhaal eindigt met een grote tragedie. In dat opzicht vond ik het boek treurig stemmend: práten Chinesen wel eens serieus met elkaar?