Indrukwekkend en hartverscheurend

De cover van deze roman spreekt al boekdelen: geboeide vuisten van een donkere vrouw. Al lezende zul je merken, dat deze foto de lading van het boek volledig dekt.
In de proloog presenteert de ik-persoon - Savarana - zich als een zelfverzekerde, sterke vrouw, die gelukkig is met haar partner. In die levenssfeer is ze echter niet vanzelf terecht gekomen. In de rest van het boek vertelt ze over haar leven, dat horrorachtige tijden heeft gekend.

Savarana is geadopteerd uit India door Belgische ouders. Al vanaf haar vroegste jeugd kijkt ze op naar haar haar vader, die in zijn spaarzame vrije tijd veel aandacht aan zijn kinderen geeft. Haar moeder is uit ander hout gesneden. Ze is nauwelijks in staat om zichzelf goed te verzorgen, laat staan haar kinderen. Als Savarana tien jaar oud is, scheiden haar ouders. Aanvankelijk gaan zij en haar broertje bij hun moeder wonen, die vrijwel direct in een asociale levensstandaard vervalt. Met alle gevolgen van dien voor de kinderen. Na verloop van tijd wijst de rechter hen aan hun vader toe, bij wie ze een gelukkig leven heeft. Met zijn nieuwe vriendin Isabella kan Savarana wel aardig opschieten, hoewel ze zich door haar niet altijd begrepen voelt.
Als haar vader na enkele jaren overlijdt, blijft Savarana bij Isabella wonen, terwijl haar jongere broer aan de zorgen van andere mensen wordt toevertrouwd. In de jaren die erop volgen probeert Isabella haar pleegdochter te vormen en te kneden tot de vrouw die zij voor zich ziet. Met name iemand, die zij onder controle kan houden en volledig van haar afhankelijk is, alles uit eigenbelang. Savarana wordt als het ware in een korset geperst, waar ze helemaal niet in past. Als dat kledingstuk bij tijd en wijle dan toch scheurt, krijgt ze haar zogenaamde tekortkomingen uitgebreid uiteengezet, wat haar zelfverzekerdheid geen goed doet.
Uiteindelijk weet ze uit de klauwen van haar pleegmoeder los te komen en vlucht ze in een relatie, die op een mislukking uitloopt. De man in kwestie heeft zijn financiën en de rest van zijn leven niet op orde en bejegent haar agressief. Ook die ontvlucht ze.
Je zou haar gunnen, dat ze nu eindelijk iemand tegenkomt op wie ze kan bouwen. Helaas is dat allerminst het geval. De volgende man, met wie ze een relatie aan durft te gaan, is Gunter. Een man met een goede baan, die haar verwent met allerlei kostbaarheden, zoals stedentripjes. Als Savarana eindelijk afhankelijk van hem is, verandert hij in een narcistische psychopaat, die haar lichamelijk, seksueel en mentaal mishandelt. Hij schuwt het bijvoorbeeld niet om haar voor een zwarte hoer uit te maken. Als ze hem uiteindelijk ontvlucht, is ze helemaal gebroken. Met een langdurige opname in een ziekenhuis begint ze een nieuw leven.

Tot zover de goed leesbare vertelling van Savarana’s leven. De woorden ‘aangrijpend’ en ‘bloedstollend’ op de cover zijn helemaal terecht. Het mooie, maar daarom juist het pijnlijke aan dit verhaal is, dat het naar mijn beleving een groot werkelijkheidsgehalte heeft. Er zijn inderdaad mensen, die van de ene in de andere onveilige en beangstigende relatie terechtkomen. Dat kan een ‘liefdes’-, familie-, arbeids- of andere relatie betreffen. Er heerst in onze samenleving veel verborgen leed, dat nooit boven de oppervlakte komt. Misschien kan dit boek een bijdrage leveren aan de aandacht, die aan dit maatschappelijke probleem gegeven moet worden.

Het woordgebruik van de auteur verraadt, dat ze uit het Vlaamse taalgebied stamt. Dat vind ik niet storend. Integendeel, het karakteriseert de schrijver op een leuke manier. De taal- en stijlfoutjes die er zo hier en daar doorheen zijn geglipt, vallen in het niet bij dit uiterst indrukwekkende verhaal.