Het leven van een tuinierder gaat niet altijd over rozen

Ik had het boek al een keer eerder gelezen, maar wist de clou niet meer. Het boek leest gemakkelijk weg, al is het wisselen van personage de eerste keer plots en licht verwarrend. Al snel voel je je betrokken bij elk van de hoofdpersonen die in de loop van hun leven allemaal het nodige hebben meegemaakt. Het laat zien dat elk huisje zijn kruisje heeft, maar dat een gezamelijk doel en verbinding met de natuur mensen de benodigde heling kan geven. Tot de laatste paar bladzijdes was het nog een 3* boek, maar de ontroering rond de laatste hoofdpersoon die zijn kruisje af kan leggen, maakt de cirkel rond en tilt het naar 4*