Over avontuur, teleurstelling en de moed om daar mee om te gaan

Bloemkool uit Tsjernobyl is het debuut van Roman Helinski.
De hoofdpersoon Roman, ook wel ‘de gekke Pool’ genoemd, is een flamboyant figuur, avontuurlijk en passievol, maar bij tijden ook neerslachtig. Alcohol speelt hierin een rol. Tussen de regels door lezen we dat hij psychische problematiek heeft, al ligt hier niet de nadruk op. Roman houdt van zijn zoon, maar is niet in staat om hem de stabilitieit te geven die een kind nodig heeft. Niettemin beleeft Victor mooie momenten met zijn vader. Waar Roman in het eerste deel van het verhaal nog enigszins binnen de lijntjes wordt gehouden door zijn zoon, moeder en vrouw, gaat hij in het tweede deel ‘los’. Hij heeft geen structuur meer, wat hij heerlijk vindt, maar dit zorgt er ook voor dat hij in de problemen komt. Ondanks deze tegenslagen blijft hij (blij)moedig in het leven staan – iets wat de belangrijkste levensles van Roman aan zijn zoon is.
Roman roept dubbele gevoelens op. Aan de ene kant ga je van Roman houden, van zijn warme verhalen en zijn liefde en zin in het leven. Aan de andere kant is dit een man die naar alle belangrijke mensen in zijn leven – zijn zoon, zijn vrouw, zijn moeder – in zekere zin toch tekort schiet.
Het verhaal over Roman wordt verteld door zijn zoon Victor. Bijzonder is de positiviteit van de zoon, die ondanks alles de positieve punten van zijn vader boven tafel houdt – met uitstek zichtbaar in de epiloog. Het boek lijkt een oproep om mensen die ‘net even buiten de lijntjes kleuren’ met liefde te bezien.
Omdat Victor opgroeit van kind tot jongvolwassene verandert het perspectief waarmee Roman wordt beschreven. Dat geeft wat diepte aan het verhaal. Het verhaal als geheel had wat meer spanning mogen hebben. De moeder heeft in dit verhaal een bijrol en had wat mij betreft wat meer aandacht mogen krijgen.
De achterflap belooft een waar meesterwerk. Dat vind ik wat overdreven; een waar meesterwerk is het niet. Maar een mooi verhaal is het zeker wel. Het verhaal leest vlot weg, boeit en raakt de lezer. Dat belooft wat voor de toekomst – dat meesterwerk komt vast nog wel.