Na het lezen van De verdenking, wilde ik de "follow up" van Michael Robotham vanzelfsprekend ook lezen. Het verlies begint pakkend en start midden in het verhaal en laat je voortdurend raden naar de afloop en daarnaast zeker ook naar het begin. Herinneringen die door middel van flashbacks, te wijten zijn aan het geheugenverlies van inspecteur Ruiz, die met Joe's hulp langzaam 'boven water' komen, leiden als een rode draad door de roman. Door afwisselend je sympathie te wekken voor de diverse personages, probeert Robotham je voortdurend op het verkeerde been te zetten en laat je tot de laatste bladzijde hopen op een happy end. Zoals zoveel schrijvers gebruikt ook Robotham personages uit zijn vorige roman; in De verdenking diept hij het karakter van psycholoog Joe uit en in Het verlies laat hij de lezer meer kennis maken met de persoon inspecteur Ruiz, met wie je slechts oppervlakkig kennis maakt in Robotham's debuut.