“Sta jezelf nooit toe om een slachtoffer te worden, want dan verdrink je in zelfmedelijden en dan ben je verloren.”

Dit is het tweede deel van de Zaanse cacaotrilogie. Van deel één heb ik ontzettend genoten, dus ik was erg blij dat deel twee zo snel al te verkrijgen was. Dit boek gaat over de dochter van de hoofdpersonages uit het eerste boek. De Veenstra’s hebben een chocoladefabriek. Door de tweede wereldoorlog moet Vera noodgedwongen haar toekomst over een andere boeg gooien. Wanneer haar vader wordt meegenomen door de Duitsers en haar moeder met mentale problemen kamt, kiest de nog jonge Vera ervoor om directeur van het bedrijf te worden. Maar lukt het haar om het bedrijf in de oorlogsjaren draaiend te houden?

Het boek is erg beladen. Geen luchtig verhaal, maar een verhaal over rouw, oorlog en verlies. De schrijfster heeft haar best gedaan om het gevoel van de oorlog terug te brengen in het boek. Er zitten ook een paar thema’s mij minder aanspraken, zoals vreemdgaan.

De schrijfstijl ligt in lijn met wat ik eerder van Jorinde Molenaar gelezen heb. In dit verhaal zat veel minder herhaling. Echter, de verrassende elementen in het boek worden een paar pagina’s van tevoren met een overduidelijke hint door een van de karakters al verklapt. Ik vond dat wel erg jammer, daardoor verrast de verhaallijn je nauwelijks meer.

Desalniettemin kijk ik heel erg uit naar het laatste deel. Er is een duidelijke verhaallijn die ontzettend interessant is. De personen uit het dorp en die werken bij de fabriek zijn hartverwarmend. Daar kan ik me echt helemaal in verliezen.