Goed boek

De Ademdief begint meteen goed met een mysterieus proloog. Als lezer wil je meteen meer weten en daardoor las ik meteen door en bleef ik uren lezen totdat ik het boek uit had.

Het proloog laat zien dat er een vloek is uitgedeeld aan iemand door een mysterieuze vrouw. Dit is een goede opzet en mijn interesse was meteen gewekt.

Thalia is een interessant hoofdpersonage. Ze is een Ademdief, en haar gave is dan ook letterlijk het stelen van de adem van haar slachtoffer. Ze reist met haar zusje Livvy (of Liv) door Nederland terwijl ze vluchten voor de Jagers. Haar magie is uniek, ik had nog nooit zo iets gelezen, en haar gedachten en gevoelens boeide mij zeer.

Quinn is een Jager van Artemis, gezworen om de vloek te verbreken door alle Ademdieven te vermoorden om zo de magie te verbannen.

Ik werd meteen enthousiast toen ik las dat er Goden in dit boek voorkwamen. Dat is namelijk een van mijn favoriete onderwerpen om over te lezen. Dit boek stelde niet teleur op dat stuk.

Een paar kritische puntjes heb ik wel. Ik had vooral moeite met de schrijfstijl. De zinnen stopten meestal te snel waardoor het verhaal wat houterig overkwam. Een komma had al veel gedaan om het verhaal wat soepeler te laten verlopen. Ook de verhaallijn sprong soms een beetje te snel voor mij. Sommige delen mochten best wel uitgebreider besproken worden.

In conclusie heb ik erg genoten van dit boek. Het is een mooie toevoeging aan de Nederlandse YA Fantasy en ik hoop meer te lezen van Miranda Peters in de volgende boeken!

4 sterren