Bij vlagen moeilijk, maar vol actie en romantiek

In De laatste leerling begint El aan haar laatste jaar aan de Scholomance, een tovenaarsschool zonder leraren maar met monsters die vanuit elk donker hoekje hun kans afwachten om de leerlingen met huid en haar te verslinden. De school lijkt het dit jaar op El gemunt te hebben. Ze zet alles op alles om zich voor te bereiden op het examen. Of probeert de school haar misschien toch iets anders te vertellen? Dat El gevoelens voor Orion begint te ontwikkelen, maakt het er ook niet makkelijker op…

Net als het eerste deel van de Scholomance-reeks leest De laatste leerling niet makkelijk, en bij vlagen zelfs moeilijk. We lezen nog steeds vanuit het perspectief van El. Nog meer dan bij deel 1 houdt El graag monologen, wat er hier en daar zelfs voor zorgt dat de spanningsboog van een actiescène doorbroken wordt met ellenlange overdenkingen. Dit is een groter minpunt dan bij het eerste deel, waar de informatiedump juist aanvullend werkte omdat je nog zo onbekend was met deze nieuwe wereld. Wel komt El’s karakter hierdoor goed uit de verf, ze lijkt in niets op andere hoofdpersonages en dat geeft een streepje voor op de originaliteit.

Door de monologen van El mist het eerste deel van het boek duidelijk een stuk vaart. Gelukkig keert dit terug in het tweede deel. Ook zien we dan eindelijk meer van de romance tussen Orion en El (een erg leuk stuk!). Het verhaal eindigt met een cliffhanger waar je u tegen zegt, die alleen maar naar een deel 3 doet smachten.

Zelfs als je Een dodelijke opleiding al hebt gelezen, blijft het dus nog wennen aan de schrijfstijl. Als je in staat bent om daar doorheen te kijken en weet te volharden tot de tweede helft van het boek, dan word je als lezer zeker beloond. Het derde deel wordt verwacht in september 2022, wel in het Engels, dus daarna is het nog even wachten op de vertaling.