Lezersrecensie
Eenheid en avontuur in Taveerne de Drakenvleugel
Welkom in Taveerne de Drakenvleugel, een uitvinding van acht Vlaamse schrijvers. In de taveerne komen talloze kleurrijke gasten, die rust zoeken na de avonturen die ze hebben beleefd. Onder leiding van Half-Elf Yuza komen ze onder het genot van een hapje en een drankje weer een beetje tot zichzelf. Maar wat voor verhalen dragen ze met zich mee? Daar kom je als lezer stukje bij beetje achter in deze verhalenbundel, wanneer de verschillende personages bij het licht van de haard hun verhalen uitwisselen. De verhalen spelen zich allemaal in één wereld af en laten de lezer naar alle verschillende uithoeken van de wereld trekken. Het is een ontzettend goed doordacht concept, dat een heerlijke cosy read als resultaat oplevert.
In het eerste verhaal volgen we de waard Yuza, die zoekende is naar haar rol in het circus waar ze is geboren. Maar dan wordt ze verliefd op Alvin – wat regelrecht tegen de Codex van het circus ingaat. Het is een lief en schattig verhaal. De circuszetting is leuk bedacht en toont veel creativiteit in de magische acts.
Daarna horen we het verhaal van Thora, een Dwergenvrouw, die probeert om het ultieme wapen te smeden waarmee ze de oorlog kan beëindigen. Zal het haar op tijd lukken? Het verhaal kabbelt enigszins en helaas worden een aantal zaken niet helemaal duidelijk: waarom wordt er eigenlijk oorlog gevoerd, wie vecht precies tegen wie en wat staat er op het spel? De twist aan het einde van het verhaal maakt echter veel goed.
Daarna reizen we naar Lisorna, waar Vatanis en zijn Dieplingvolk hun eiland beschermen tegen de wezens uit de onderwereld, waarvan de toegang zich op hun eiland bevindt. Dan gaat het alarm. Kunnen ze hun lotsbestemming waarmaken? Dit was wellicht mijn minst favoriete verhaal, maar dat komt voornamelijk omdat het thema mij persoonlijk minder aanspreekt. Het is goed geschreven. Aan het einde blijf je wel achter met de vraag hoe Vatanis uiteindelijk zijn weg naar de taveerne heeft kunnen vinden.
Jesper, de vierde gast die zijn verhaal vertelt, is ervan overtuigd dat iemand zijn hand heeft vervloekt. Die zit onder de wratten, doet pijn en stoort zijn magie. Hij gaat op zoek naar een magisch voorwerp dat de vloek kan verbreken en slaat daarbij de hulp van zijn beste vriend af. Maar laat die het daarbij zitten? Dit is een origineel verhaal met een leuke plottwist. Met vlagen is het zelfs erg grappig. Dit verhaal heeft wellicht nog wel het meeste D&D-gehalte van de bundel.
Daarna vertelt Naïlo, wiens groepsleider plots verdwijnt na een zwaar ondergronds gevecht. De groep reist zelfs naar de Vogelmensen van Paritië om een manier te vinden om hun Elizabeth weer terug te vinden. Zal het ze lukken? Ook dit verhaal getuigt van originaliteit, al had het verteltempo van mij wel iets hoger mogen liggen. Ik heb in het bijzonder genoten van de Paritiaanse gebruiken en bijbehorende lekkerijen, die grappig genoeg wat Italiaans geïnspireerd over kwamen.
Marcus Malazan, meester van het macabere, heeft weer een heel ander avontuur beleefd. Na één van zijn zwendels treft hij een klein paddenstoelmensje aan, die hem om hulp vraagt: zijn vrouw en zevenendertig kinderen zijn ontvoerd door de genadeloze Bottenbrekers. Zal het Marcus lukken om ze te bevrijden? Een spannend verhaal met leuke vondsten, vooral Floppo (of Myrflopopsis 9) steelt al snel je hart. Het is mooi om te zien hoe zijn houding Marcus kan beïnvloeden.
Als volgende maken we kennis met Eladir, een elf-slaaf die door Valnyr en Sigrun wordt meegenomen om een machtig zwaard te stelen. Zal het de drie lukken, en zal Eladir na 200 jaar nog steeds als slaaf door het leven gaan?
In het laatste verhaal maken we kennis met Lio, een Amazone die een aantal raadsels van een Sfinx moet oplossen. Het verhaal nodigt uit om hard met Lio mee te puzzelen. Lio’s karakter maakt het verhaal het meest interessant. Ze is gewoon echt heel leuk en nodigt eigenlijk uit tot een langer verhaal.
Wat deze bundel echt bijzonder maakt, is dat de verhalen door afzonderlijke schrijvers zijn geschreven, maar toch een grote eenheid vormen, zowel in wereldbouw als in schrijfstijl. Ik begreep ook dat zes van de acht auteurs nog niet eerder een verhaal hadden geschreven. Met dat in het achterhoofd kan ik niet anders dan een groot compliment maken aan alle auteurs van Verhalen uit de Drakenvleugel. Ik heb ervan genoten.
In het eerste verhaal volgen we de waard Yuza, die zoekende is naar haar rol in het circus waar ze is geboren. Maar dan wordt ze verliefd op Alvin – wat regelrecht tegen de Codex van het circus ingaat. Het is een lief en schattig verhaal. De circuszetting is leuk bedacht en toont veel creativiteit in de magische acts.
Daarna horen we het verhaal van Thora, een Dwergenvrouw, die probeert om het ultieme wapen te smeden waarmee ze de oorlog kan beëindigen. Zal het haar op tijd lukken? Het verhaal kabbelt enigszins en helaas worden een aantal zaken niet helemaal duidelijk: waarom wordt er eigenlijk oorlog gevoerd, wie vecht precies tegen wie en wat staat er op het spel? De twist aan het einde van het verhaal maakt echter veel goed.
Daarna reizen we naar Lisorna, waar Vatanis en zijn Dieplingvolk hun eiland beschermen tegen de wezens uit de onderwereld, waarvan de toegang zich op hun eiland bevindt. Dan gaat het alarm. Kunnen ze hun lotsbestemming waarmaken? Dit was wellicht mijn minst favoriete verhaal, maar dat komt voornamelijk omdat het thema mij persoonlijk minder aanspreekt. Het is goed geschreven. Aan het einde blijf je wel achter met de vraag hoe Vatanis uiteindelijk zijn weg naar de taveerne heeft kunnen vinden.
Jesper, de vierde gast die zijn verhaal vertelt, is ervan overtuigd dat iemand zijn hand heeft vervloekt. Die zit onder de wratten, doet pijn en stoort zijn magie. Hij gaat op zoek naar een magisch voorwerp dat de vloek kan verbreken en slaat daarbij de hulp van zijn beste vriend af. Maar laat die het daarbij zitten? Dit is een origineel verhaal met een leuke plottwist. Met vlagen is het zelfs erg grappig. Dit verhaal heeft wellicht nog wel het meeste D&D-gehalte van de bundel.
Daarna vertelt Naïlo, wiens groepsleider plots verdwijnt na een zwaar ondergronds gevecht. De groep reist zelfs naar de Vogelmensen van Paritië om een manier te vinden om hun Elizabeth weer terug te vinden. Zal het ze lukken? Ook dit verhaal getuigt van originaliteit, al had het verteltempo van mij wel iets hoger mogen liggen. Ik heb in het bijzonder genoten van de Paritiaanse gebruiken en bijbehorende lekkerijen, die grappig genoeg wat Italiaans geïnspireerd over kwamen.
Marcus Malazan, meester van het macabere, heeft weer een heel ander avontuur beleefd. Na één van zijn zwendels treft hij een klein paddenstoelmensje aan, die hem om hulp vraagt: zijn vrouw en zevenendertig kinderen zijn ontvoerd door de genadeloze Bottenbrekers. Zal het Marcus lukken om ze te bevrijden? Een spannend verhaal met leuke vondsten, vooral Floppo (of Myrflopopsis 9) steelt al snel je hart. Het is mooi om te zien hoe zijn houding Marcus kan beïnvloeden.
Als volgende maken we kennis met Eladir, een elf-slaaf die door Valnyr en Sigrun wordt meegenomen om een machtig zwaard te stelen. Zal het de drie lukken, en zal Eladir na 200 jaar nog steeds als slaaf door het leven gaan?
In het laatste verhaal maken we kennis met Lio, een Amazone die een aantal raadsels van een Sfinx moet oplossen. Het verhaal nodigt uit om hard met Lio mee te puzzelen. Lio’s karakter maakt het verhaal het meest interessant. Ze is gewoon echt heel leuk en nodigt eigenlijk uit tot een langer verhaal.
Wat deze bundel echt bijzonder maakt, is dat de verhalen door afzonderlijke schrijvers zijn geschreven, maar toch een grote eenheid vormen, zowel in wereldbouw als in schrijfstijl. Ik begreep ook dat zes van de acht auteurs nog niet eerder een verhaal hadden geschreven. Met dat in het achterhoofd kan ik niet anders dan een groot compliment maken aan alle auteurs van Verhalen uit de Drakenvleugel. Ik heb ervan genoten.
3
Reageer op deze recensie
