Eindelijk...

Het boek is uit! En dat heeft me veel te lang geduurd....
Het verhaal dat aanvankelijk begint met een aantrekkelijk hoofdpersonages en vlotte actie zakte voor mij al snel als een pudding in elkaar:
Prima Cosa: de auteur slaagde er niet in de spanningsboog hoog te houden. Het enige aspect waarom dit boek voor mij een pageturner was was het feit dat ik zo snel mogelijk door de saaie beschrijvende stukken waar niets zinvols in gebeurde wilde bladeren. Het gebeurt zelden dat ik in een boek aan pagina 150 denk "ik zit nog niet eens in de helft, nog zo lang...".
Seconda cosa: het verhaal draait uiteraard om het schilderij maar de voortdurende beschrijvingen, gegis en interpretatie wordt al vlug langdradig. De wonderbaarlijke conclusies die telkens net op tijd gevonden worden konden me nauwelijks verrassen. Dit geldt ook voor de vele personages, families en halve stambomen die de revue passeren. De beschrijving van de steden en gebouwen in het boek zullen fijn zijn voor Italië liefhebbers maar ik had nergens echt het gevoel terug in de tijd gezogen te worden, een reden waarom ik zo van historische verhalen hou.
Terza cosa: Wanneer je minder diep in het verhaal zit ga je je al vlug ergeren aan slordigheden: je via een kerk vlot een weg banen door een verborgen onderaardse gang waar het eigenlijk stikdonker hoort te zijn, Luciana die meer artefacten op het lijf en in de kledij verborgen heeft dan Dora in haar rugzak, gif dat normaal uren nodig heeft om te werken legt plots iemand om legt in enkele seconden, uitdrukkingen als "krijg de klere" die pas eeuwen later ontstonden, een gevecht in brandende olie overleven, cliché plekken als verborgen tunnels, geheime holtes, vochtige door fakkels verlichte grotten... Ik weet dat het geromantiseerde fictie is maar het heeft allemaal een beetje een hoog Indiana Jones gehalte.
Ik heb in ieder geval de bladzijden afgeteld en erg moeten worstelen om het einde te halen.
Het is een boek dat ik niemand ga aanraden.