Het echte, brute verhaal

Door een tip van een goede vriend ben ik dit boek gaan lezen. Hij omschreef het verhaal als "echt". Op dat moment had ik geen idee wat hij hiermee bedoelde, maar eenmaal begonnen aan dit boek, snapte ik gelijk wat hij vertelde. Het verhaal is ook gewoon "echt", no nonsense.

Het verhaal gaat over een jonge jongen, Glaw Parry, die uit pure ellende zich aanmeldt bij het Engelse leger om te gaan vechten in Frankrijk. Hij komt terecht in de slag bij Agincourt, wat uiteindelijk een van de grootste succes oorlogen was voor Engeland.
Wat Glaw zich niet had gerealiseerd is dat vechten voor glorie toch niet zo leuk is dan het zou lijken. Er komt meer ellende bij kijken dan hij ooit had voorgesteld. Vermoeidheid, veel regen, diarree en vele executies zonder enige reden. Hoe gaat Glaw hier mee om?

Wat voor mij dit verhaal zo goed maakt, is dat het juist niet-heroïsch is. We willen vaak graag lezen dat de hoofdpersonage de helden worden in oorlogen/verhalen. Maar juist dit verhaal laat dus ook de brute, verschrikkelijke kant zien van een oorlog. Er word veel bloed vergoten, puur omdat koningen dat willen. Het verhaal laat ook de donkere kant van de mannen zien, depressies, ptss, ziektes, etc. Niks glorieus aan deze oorlog voor de jonge Glaw.
Omdat ik het verhaal van Agincourt niet goed kende heb ik zo af en toe wel google geraadpleegd om bepaalde personages (zie koningen, edellieden) uit te lichten voor mezelf.

Het boek is prachtig geschreven. Je gaat mee in de gedachten van Glaw en hoe hij omgaat met zijn emoties tijdens de gruwelijkheden die hij tegenkomt. Het verhaal is regelmatig heel realistisch, maar heeft op zijn tijd ook ruimte voor een dosis humor. Een boek dat makkelijk wegleest.