Doe het eens anders.

Je kan een boek op veel manieren bespreken. Lees er maar eens alle besprekingen op na op het web. Bij vele besprekingen is het zelf niet meer nodig om het boek te lezen, de verhaallijn, alle personages worden ruim besproken en zelf het plot wordt onthuld en dat is jammer natuurlijk voor een thriller.
Ik probeer het dan maar eens op een andere manier. Een topgeneticus heeft een probaat middel gevonden om de wereldbevolking onder controle te houden. De topgenetius is ook een Dante liefhebber, en het verhaal speelt zich af in de stad van Dante Aleghieri, Firenze, het kloppende hart van Toscane en draait om hoofdstuk 1 van de Divina Commedia, nl het Inferno.
Hoofdpersonnage is Robert Langdon die wij ook kennen uit de vorige werken van de auteur, het Bernini Mysterie, de Da Vinci code en Het verloren Symbool.
In deze vierde actiethriller wordt Robert Langdon, professor kunstgeschiedenis en symboliek aan Harvard wakker in een ziekenhuis in Firenze met een hoofdwond en geheugenverlies. Het laatste wat hij zich herinnert is dat hij op de Harvard-campus wandelde. Blijkbaar is hij op een onverklaarbare wijze betrokken geraakt in iets wat de mensheid tot in zijn mens zijn gaat treffen.
Het verhaal is spannend, esoterisch, beperkt in de tijd (laat ons zeggen 2 dagen en het weekend ervoor) waarvan Langdon zich niets herinnerd. De strijd tegen de geheimzinnige vijand voert je door alles wat kenmerkend is voor Firenze, het Palazzo Vecchio, de tuinen van Boboli, de Corridoio Vassariano, de Ponte Vecchio, de Duomo en de nog mooiere Battistero en de Gallerie degli Uffizi. Maar ook naar Venetië met het San Marcoplein en het Dogenpaleis om uiteindelijk te verhuizen naar het raakpunt van Oost en West, Istambul met zijn prachtige Hagia Sophia en de verzonken zalen eronder.
Razend spannend, op meesterlijke wijze wordt geschiedenis, kunst, codes en symbolen een spannend verhaal. En het boek geeft zoveel info, dat je enkele dagen zoet bent als je meer wil weten over de Divina Commedia, in zijn geheel, het dodenmasker van Dante, en de invloed die deze mysterieuze meester had en nog heeft op kunstenaars.
Ondertussen beluister je de Dante Symphonie van Franz Lizst, werp je een oog op La mappa dell'Inferno van Sandro Botticelli of lees je de Divina Commedia van Dante Aleghieri zelf.

Het zegt niets over het boek van Dan Brown, behalve dat ik er van uit ga dat je interesse gewekt kan worden door zo'n personage en je daar fiction en actie kan aan toevoegen in zijn echte stijl.