Een boek dat ik nooit meer vergeet

Solovlucht is een roman die je diep tot nadenken stemt. Een boek dat je niet na het lezen zomaar even weglegt. Een boek dat je doet stilstaan bij adoptie, en de (soms) fatale gevolgen ervan wanneer screening niet grondig wordt uitgevoerd.
Savarana Termeer, het hoofdpersonage, komt van de ene in de andere zeer schokkende / spannende situatie terecht, waardoor je als lezer wil weten of ze het volhoudt, en zo ja hoe?
Zeker wanneer ze – na dat beetje rust in haar leven – voor dood wordt achtergelaten door de psychopaat Gunter Lindemans.
Meest ontroerende , maar ook verrassende, twist vond ik Jafar.
De eerste pagina vond ik het wat raar en traag: de ketting, de boot. Maar dat vergat ik al meteen omdat ik meegezogen werd.
Bij het einde dreven de ketting en de boot gelukkig weer boven.
Ik kende Aloka Liefrink van de bestseller onderhuids en las daarna haar eerdere werk. Nu ben ik verknocht aan de schrijfster.
Solovlucht is voor mij, zonder meer, haar beste roman die ik van haar las!
Vlot leesbaar, zonder goedkoop taalgebruik. (Behalve dan de schuttingtaal die Gunter Lindemans aanwendt.)
Levensechte dialogen.
Zo echt dat ik me niet kan voorstellen dat Liefrink dit alles zou hebben verzonnen.
Als ze dit zou hebben meegemaakt, dan begrijp ik ze nu anderen als geen ander kan helpen als professionele life coach.
Ik heb getwijfeld tussen 4 of 5 sterren omdat ik de overgang tussen Roel en Gunter te bruusk vond.
Als Savarana meer tijd had genomen voor zichzelf, dan was ze wellicht weerbaarder geweest en was ze ook niet in de praatjes van Gunter Lindemans getrapt.
Maar goed, Savarana had een kwetsbaar leven, en daar horen ook gevaarlijke keuzes bij, wat het boek spannend maakt.
Dat is alvast een reden waarom ik toch voor 5 sterren ga. En de tweede reden: Savarana is, ondanks haar kwetsbare verleden,
zonder meer een ijzersterke vrouw die moed blijft vinden om overeind te komen op een wijze manier.