Het vijfde deel <em>Drie seconden</em> is een boek waar reikhalzend naar is uitgekeken. Terecht. Het meesterwerkje verdient zelfs een zesde ster.

Drie seconden, het vijfde boek van Roslund & Hellström, heeft in zijn thuisland Zweden de oplagecijfers van de vorige vier boeken ver overtroffen. Critici zijn louter lovend: de twee schrijvers hebben zichzelf overtroffen. In Drie seconden gaat het over criminele infiltranten en hypocriete politici. Het is vooral het verhaal van een Poolse ex-crimineel: Piet Hoffmann. Het leidt bij lezing in aanvang tot verwarring: ’Een Pool heet geen Piet’. Pagina’s lang verwacht je toch een Nederlandse connectie. Die duikt nergens op. Onder stevige dwang moet Piet meewerken aan een kwalijk stinkende zaak en dient in een zwaar bewaakte gevangenis te infiltreren om daar intern de drugshandel te kunnen monopoliseren. Dat doet hij in opdracht van de politie, maar ook nog in opdracht van de Poolse drugsmaffia. Uiteindelijk wordt hij geslachtofferd door cynische politici. Hoofdrolspeler rechercheur Ewert Grens trekt ten strijde.
Het boek vliegt bijna 600 pagina’s voorbij. De belangrijkste krant van Zweden Dagens Nyheter schreef: ”Het duo beschrijft de rottigheid van de maatschappij. Ze maken zichzelf niet tot woordvoerders of analytici; ze graven slechts in de donkere kleerkasten van de maatschappij en laten zien wat ze daar aantreffen”. Schrijven zonder opsmuk, waarin de werkelijkheid en de fictie niet meer te onderscheiden zijn. Verder vindt die krant het een verademing dat de agenten in het boek zich niet uitputten in zwaarmoedige discussies over het leven en waar het land heen gaat. En – nog iets positiefs - ze larderen het boek niet met overbodige flauwe humor.
Voor de fans: er wordt in dit boek met pijn afscheid genomen van Siw Malmkvist. Ewert Grens draaide in de vorige vier boeken tot gek wordens toe cassettebandjes met muziek van deze jaren zestig heldin (overigens een ontdekking van Stikkan Andersson, de latere manager van Abba). Met pijn in het hart neemt hij afscheid van deze zeikmuziek.
Over verhaal en plot valt veel te vertellen. Maar in één woord is het ook te vatten: weergaloos. Opnieuw – net als bij hun vorige detectives - zijn vergelijkingen getrokken met Maj Sjöwall en Per Wahlöö. Hoe logisch die vergelijking ook is; beide paren zijn volstrekt verschillend. Sjöwall en Wahlöö hadden zelfs een hoger politiek doel: de wereld – en om te beginnen Zweden - moest veranderen. Hun boeken werden steeds maatschappijkritischer. Dat is bij Roslund en Hellström volstrekt anders verpakt. Agenten worden geen strijdbare politici. Het duo beperkt zich – net als in hun voorgaande boeken - tot een epiloog waarin wrange harde koude en vooral waarheidsgetrouwe cijfers worden genoemd. Drie seconden komt recht tussen de ogen aan.
Het vijfde deel Drie seconden is een boek waar reikhalzend naar is uitgekeken. Terecht. Het meesterwerkje verdient zelfs een zesde ster.