Practice makes perfect

‘Tijd voor een nieuw spel, Bayview’. Met deze slogan start Karen M.McManus het laatste en zenuwslopende einde van de ‘One of Us is Lying’ trilogie. Hierna blijft het verdacht stil tot opeens Phoebe verdwijnt, de spanningen terug hoog oplopen en er opeens nog een oude bekende opduikt. Want wie vertelt de waarheid en wie niet? En wat heeft deze mysterieuze slogan met dit alles te maken?
Het boek dat ik zal beoordelen is Een van ons is terug van Karen McManus, een Amerikaanse fictieauteur die vooral bekend is van haar eerste roman, One of Us is Lying. Dit boek is het bloedstollende einde van de een van ons liegt-trilogie waarin een aantal van personages terug aan bod komen maar ditmaal in een volledig andere setting.

Wat ik goed vond aan het verhaal was dat er gewisseld werd tussen verschillende vertelperspectieven en je na elk hoofdstuk van standpunt in het verhaal wisselt zodat je de zaken ook vanaf een ander perspectief gaat bekijken en andere verbanden gaat leggen. Ook kan je je hierdoor beter in de verschillende personages vinden en inleven en meer begrip hebben voor hun acties of uitspraken.
Omdat de personages ook redelijk uiteenlopende karakters hebben zorgt dit ook voor een buitengewone ervaring van het verhaal. Addy is bijvoorbeeld een populaire studente, terwijl Bronwyn eerder slim en ambitieus is en Cooper daarentegen weer een professionele honkballer is .Ook wordt er gebruikt gemaakt van schuingeplaatste tekst om de gedachten en gevoelens van bepaalde personages weer te geven wat voor mij persoonlijk een pluspunt was.
Naast het wisselende vertelperspectief maakt de schrijfster ook gebruik van verschillende flashbacks uit het verleden waardoor je even hard kan meespeuren als de personages maar dit kan er ook voor zorgen dat je soms verward bent of dingen beschouwd als plottwists door sommige plotse gebeurtenissen die je kunnen doen wankelen van je visie als speurder.
Aangezien het verhaal toch soort van voortbouwt op de vorige twee delen, vond ik het wel passend dat Karen M. McManus soms spontane of plotse verwijzingen doet naar passages uit de vorige boeken waardoor deze toch ook weer een stukje worden opgefrist en je mee blijft met het verhaal zonder dat je de volledige reeks opnieuw moet lezen om dit deel te kunnen begrijpen of volgen.
De schrijfster weet ook iedere keer de lezer zo te boeien mede door middel van haar zeer toegankelijke en vlotte schrijfstijl dat je het verhaal niet naast je kan neerleggen en het je wakker houdt totdat dit uit is. Het taalgebruik in het boek is soms heel beeldrijk verwoord en andere keren weer net super realistisch wat ook voor een leuke afwisseling zorgt in het verhaal dat toch de volle 336 pagina’s telt. Omdat ze gebruik maakt van de verschillende perspectieven en bij sommige hoofdstukken stopt met een cliffhanger of plottwist, zorgt ze ervoor dat de spanning eens zo zeer aangewakkerd wordt.

Kort samengevat vind ik dat het boek verschillende goede elementen zoals de schrijfstijl, spanningsopbouw en personages heeft om een gezonde portie spanning aan het verhaal toe te voegen maar ook dat het boek nog weet te verassen na de overige boeken in de reeks.