Lezersrecensie
The Secret History door Donna Tartt schoolrecensie
Het boek gaat over Richard Papen, een Amerikaanse jongen een klein dorp genaamd Plano. Na de middelbare school besluit Richard naar College te gaan in Vermont, Hampton College. Hier besluit Richard Grieks te volgen van meneer Julian Morrow. Julian selecteert zijn studenten zeer specifiek, maar Richard mag alsnog meedoen met de lessen. Samen met 5 andere studenten volgen ze nu de lessen van Julian, hun namen zijn: Henry, Francis, Bunny (koosnaam voor Edmund), en Charles en Camilla. De groep wordt erg close met elkaar. Maar naar bepaalde gebeurtenissen, zoals de moord op een boer die gepleegd wordt door de vriendengroep, besluit de groep Bunny te vermoorden. Bunny dreigt een te groot gevaar te zijn voor de vriendengroep. Na de moord op Bunny verandert de dynamiek in de groep heel erg, en weet niemand meer hoe ze zichzelf vorm moeten geven.
Donna Tartt (1963) is een Amerikaanse schrijfster uit Mississippi. Ze groeide op in het stadje Greenwood en begon op jonge leeftijd met het schrijven van verhalen. Nadat ze was afgestudeerd aan de Universiteit van Mississippi, ging ze naar het Bennington College in Vermont, waar ze Hampton College later op baseerde in The Secret History. Met dit boek, dat ze in 1992 uitbracht, zetten ze de hele ‘murder mystery’-genre en de ‘dark academia’-trend helemaal op zijn kop. Het boek stond 13 weken lang op de New York Times-bestsellerlijst. Tartt brengt ongeveer elke tien jaar een nieuw boek uit. Zo publiceerde ze in 2002 The Little Friend, in 2013 the Goldfinch en fans wachten nog steeds op het nieuwste boek van Donna, die volgens deze ‘traditie’ elk moment uitgebracht kan worden.
Ik vond The Secret History echt een adembenemend mooi boek. De verteller Richard Papen, vertelt heel specifiek elke gebeurtenis en ding dat er gebeurt en zo krijg je echt het gevoel dat je eigenlijk Richard bent, hij heeft dus een erg rond personage. De sfeer van de groep is heel eigenaardig, je krijgt eigenlijk alleen mee wat ze doen en denken via Richard. Zij hebben dus ook wel een rond personage, maar je weet toch niet helemaal zeker of wat ze doen en denken in het boek ook wel echt zo is, omdat het allemaal uit Richard zijn perspectief wordt verteld. Het boek heeft dus een ik-perspectief. Door het verhaal te vertellen met een ik-perspectief, krijg je een heel goed beeld van de ruimte van het verhaal. Richard verteld heel specifiek hoe bijvoorbeeld de seizoenen over gaan in elkaar, de omgeving van het college en hoe de studenten zich kleden. Wat je een gevoel geeft dat je echt ‘een deel’ van het boek bent. Wat ik ook heel mooi vond, was de chronologische vertelling. In het eerste hoofdstuk van het boek namelijk, verteld Richard hoe ze Bunny vermoord hebben, hoe hij er nu zulke erge spijt van heeft en hoe het eigenlijk de vriendschap tussen de andere heeft weten te verpesten. Na het eerste hoofdstuk, begint Richard helemaal bij het begin van het verhaal, en zo krijg je een goed beeld van waarom ze de moord precies gepleegd hebben, en hoe ze er later mee om zullen gaan.
Donna Tartt (1963) is een Amerikaanse schrijfster uit Mississippi. Ze groeide op in het stadje Greenwood en begon op jonge leeftijd met het schrijven van verhalen. Nadat ze was afgestudeerd aan de Universiteit van Mississippi, ging ze naar het Bennington College in Vermont, waar ze Hampton College later op baseerde in The Secret History. Met dit boek, dat ze in 1992 uitbracht, zetten ze de hele ‘murder mystery’-genre en de ‘dark academia’-trend helemaal op zijn kop. Het boek stond 13 weken lang op de New York Times-bestsellerlijst. Tartt brengt ongeveer elke tien jaar een nieuw boek uit. Zo publiceerde ze in 2002 The Little Friend, in 2013 the Goldfinch en fans wachten nog steeds op het nieuwste boek van Donna, die volgens deze ‘traditie’ elk moment uitgebracht kan worden.
Ik vond The Secret History echt een adembenemend mooi boek. De verteller Richard Papen, vertelt heel specifiek elke gebeurtenis en ding dat er gebeurt en zo krijg je echt het gevoel dat je eigenlijk Richard bent, hij heeft dus een erg rond personage. De sfeer van de groep is heel eigenaardig, je krijgt eigenlijk alleen mee wat ze doen en denken via Richard. Zij hebben dus ook wel een rond personage, maar je weet toch niet helemaal zeker of wat ze doen en denken in het boek ook wel echt zo is, omdat het allemaal uit Richard zijn perspectief wordt verteld. Het boek heeft dus een ik-perspectief. Door het verhaal te vertellen met een ik-perspectief, krijg je een heel goed beeld van de ruimte van het verhaal. Richard verteld heel specifiek hoe bijvoorbeeld de seizoenen over gaan in elkaar, de omgeving van het college en hoe de studenten zich kleden. Wat je een gevoel geeft dat je echt ‘een deel’ van het boek bent. Wat ik ook heel mooi vond, was de chronologische vertelling. In het eerste hoofdstuk van het boek namelijk, verteld Richard hoe ze Bunny vermoord hebben, hoe hij er nu zulke erge spijt van heeft en hoe het eigenlijk de vriendschap tussen de andere heeft weten te verpesten. Na het eerste hoofdstuk, begint Richard helemaal bij het begin van het verhaal, en zo krijg je een goed beeld van waarom ze de moord precies gepleegd hebben, en hoe ze er later mee om zullen gaan.
1
Reageer op deze recensie
