Terechte nominatie voor de Boon

“Vergane glorie” is één van mijn favoriete Vlaamse uitdrukkingen. Zeker van toepassing op Hotel Kosmos, het bungalowpark waar de 11-jarige Maia met haar ouders verblijft. De klusjesman heeft er geen tijd voor sloopwerk: “Ik moet nog een paar tegels van het zwembad vastlijmen. De receptie moet geschilderd worden. De slagboom is stuk. En de bowlingbaan hapert.”

De relatie van haar ouders is al even gammel als hun bungalow. Maia observeert met een wetenschappelijke precisie hoe hun huwelijk uit elkaar valt.

Het taalgebruik van Yelena Schmitz is één en al actuele glorie. Nog lang niet over z’n hoogtepunt heen. Onvergankelijk. Hoe poëtisch is dit boek! Ik lees graag snel, maar dit boek nodigt uit tot vertragen. Ik wilde elke zin als een toverbal over mijn tong laten rollen en heel langzaam opzuigen zodat ik alle kleurtjes zou proeven. Terechte nominatie voor de Boon.

De oudste dochter was ook onder de indruk: “Het was leuk om te lezen hoe ze tegen iedereen zweeg over haar problemen. Maar in real life moet je dat dus niet doen.” De moodring die ze samen met boek won op een heuse bingo draagt ze elke dag. Hij is wel meestal zwart.

“Mijn ouders kussen elkaar alleen maar als iemand een foto neemt.”