Een lange weg naar huis.

Ze kijkt je aan, dat 3-jarige meisje op de omslag. Bedachtzaam, dromerig, maar vooral ook ernstig: Paula.
Het is een klein eiland bij Nieuw-Guinea waar ze opgroeit vlak na de 2e Wereldoorlog, bij ouders die beschadigd en uitgehongerd net de Japanse interneringskampen hebben overleefd.
En dan 'n paar jaar later terug naar Nederland, waar voor de dromerigheid geen plaats is. Waar "anders zijn" steeds meer op de voorgrond treedt. Anders want vreemd en Indisch, anders want intelligenter, anders want steeds meer in zichzelf teruggetrokken door de afwijzende houding van de anderen. Het "afgesneden zijn" dat Vasalis zo mooi brengt in een van haar gedichten.
Toch, ondanks alle worstelingen en wederwaardigheden vindt dat vreemde meisje van 3 haar weg. Studeert theologie, krijgt kinderen, wordt uiteindelijk psychotherapeute en komt tot rust. En dan, in het tweede gedeelte van het boek, verwoordt ze haar kracht. Mooi gesymboliseerd door een uitbundig bloeiende heester op de door een atoombom vergiftigde grond van Hirochina.
'n Prachtboek!

Christiaan