In sommige gevallen een beetje extreem en onvoorstelbaar maar dat maakt het verhaal!

Sjeik Boul Boul (uitgesproken als boel boel) is sinds hij een baby was stinkend rijk. Hij krijgt samen met zijn vrouw Jasmien, die gewend is aan het normale leven, twee dochters. Six is net als haar vader en Narous (uitgesproken als Naroes) is net als haar moeder. Jasmien wordt sjeik Boul Boul’s gedrag zat en daagt hem uit. Maar de vraag is of hij die uitdaging wel aan kan.

Dit boek is geschreven door Marjan Hoffman. Dit is de eerste keer dat ik een boek van haar heb gelezen. In dit boek heb ik ervaren dat haar schrijfstijl simpel is. Haar woordspeling bevat ironie, sarcasme en humor. De situaties waarin de gezinsleden zich zullen bevinden en de gebeurtenissen die zich afspelen in het boek, vond ik in sommige gevallen een beetje extreem en onvoorstelbaar. Maar dat maakte het verhaal juist grappig.

Het verhaal wordt vanuit het perspectief van Narous, de jongste dochter, verteld. Het draait om haar gezin. Zij en haar moeder zijn tegenpolen van haar vader en haar zus Six. Narous is zich hier bewust van en voelt meteen de kleinste vorm van spanning tussen haar ouders aan. Zij zou wensen dat haar zus ook zo was maar die doet graag haar eigen ding. Je raakt snel verbonden met karakters van de gezinsleden en natuurlijk met de gezinsleden zelf. Liever had ik meer ontwikkeling gezien in sommige karakters en had ik sommige personages beter willen leren kennen.

De kaft is aantrekkelijk. Er is gebruik van gemaakt van verschillende lettertypen en kleur contrast. Warme kleuren op de voorgrond en koude kleuren op de achtergrond. Het is misschien oppervlakkig om een boek uit te kiezen op basis van de kaft maar zo ben ik er achter gekomen dat de illustratrice Annet schaap is. Voor mij zijn haar tekenen altijd aantrekkelijk geweest. Ik kende haar illustraties voordat ik haar kende. Haar tekeningen hebben mijn fantasie van jongs af aan gevoed. Zij heeft illustraties gemaakt voor onder andere de Hoe overleef ik…- boekenreeks van Jacques Vriens, Van Holkema & Warendorf en Achtste groepers huilen niet ook van Jacques Vriens, Van Holkema & Warendorf.

De illustraties in dit boek zijn grijs, maar dat geeft niet want Marjan Hoffman is gedetailleerd in het beschrijven. Ook al zijn de afbeeldingen klein, dynamiek is er altijd in terug te vinden.