Een mooi verhaal.

De ouders van Stella gaan op zoek naar Stella. Stella is niet zoek. Zij is op eigen houtje de wijde wereld ingetrokken. Zij heeft een brief naar haar ouders gestuurd. Waardoor haar ouders haar willen bezoeken. Met een kaart, die alsmaar rechtdoor aangeeft, komen zij niet ver. Tijdens hun reis komen zij in vreemde steden, ontmoeten zij vreemde figuren en lopen zij tegen problemen aan. Zij vragen elk persoon, of figuur, die zij tegenkomen of die Stella kent en weet waar ze is. Ze willen Stella zo graag weer zien.

De prenten in dit prentenboek zijn het mooist. Ze lijken op surrealistische schilderingen. Sommige figuren zijn best eng en wil ik niet tegen komen in mijn nachtmerries, maar omdat het verhaal zo mooi is, is het nog acceptabel. De prenten zijn duidelijk genoeg, dat het zonder tekst ook goed te begrijpen is. In het begin zijn de kleuren grimmig en aan de donkere kant. Tegen het einde van het boek worden de kleuren meer fel en vrolijk. De afbeeldingen worden meer surrealistisch.

Dit verhaal is een vervolg van Stella, ster van de zee. Je hoeft de boeken niet op volgorde te lezen. Als je er voor kiest om het tweede deel eerst te lezen, raad ik aan om vervolgens het eerste deel te lezen. Het bezit de antwoorden op bijna alle vragen die in je opkomen tijdens het lezen van het tweede boek. Net als of een mysterie wordt opgelost.