Een zeurende achillespees

De brand in alles is alweer de tiende roman van Peter Drehmanns. Drehmanns is altijd een beetje een schrijver in de schaduw geweest. Volgens velen niet terecht. Zijn roman De man die brak kon op lof rekenen van recensenten en lezers. Maar ook de roman De schrijver en zijn meisjes werd geroemd in vele kranten.

Toch zal bij de naam Drehmanns bij veel lezers geen belletje gaan rinkelen. Zijn nieuwste roman De brand in alles is ook in redelijke stilte verschenen. Er is dan ook nog weinig over geschreven. Het lijkt een bewuste keus van de schrijver, die een tijd terug in een Belgisch interview kritisch was op de huidige hippe literaire festiviteiten en het DWDD-lees-cultuurtje. Dit lijkt tekenend voor een schrijver voor wie het maar niet lukt om door te breken.

In Drehmanns De brand in alles  -met foeilelijke felgele cover met wat tuinkabouters erop- maken we kennis met Bram Kiezel. De hoofdpersoon van deze roman heeft als beroep het vinden van locaties voor films. Ditmaal zoekt Kiezel een spookachtigdorp met een aantal huizen voor een pyromanenfilm waarin een rijk Belgisch gezin de hoofdrol speelt. Aan de rand van Brussel komt hij terecht in dorpje 'Helst'. Het is bloedheet in dit fictieve dorp en bij zijn zoektocht naar mooie filmlocaties wordt hij dwars gezeten op allerlei manieren. Ook raakt Kiezel meer en meer verstrikt in het filmscript en weet hij script, realiteit en droom niet goed meer te onderscheiden. Daarnaast heeft hij heel veel last van zijn achillespees en de hittegolf die in het dorp heerst. Kiezel heeft sowieso last van heel veel dingen.

De brand in alles is een vervelend boek. De roman met haar zogenaamd jolige beschrijvingen van het Belgische dorp Helst, met haar gekke inwoners en over de top vergelijkingen: “Met zijn andere hand, die beefde, taste Kiezel in de niet dichtgeplakte envelop, alsof hij zijn sleutel zocht in een duistere ruimte waar het mogelijk krioelde van de ratten." En dan weer die achillespees en weer die hitte. Weer de vraag wie Kiezel nou een pootje probeert te lichten. Op een gegeven moment kan je die 'gedroomde' wereld van de hoofdpersoon niks meer schelen en wordt het uitlezen van deze roman als wandelen met een pijnlijke achillespees; een zeurende onderneming.