Bijzondere vertelling voor de literatuurliefhebber

Achter het masker is een losstaande vertelling, maar tevens een vervolg op de roman zelfportret met masker, en waar deze eerste roman een literaire vertelling is waarin de autobiografische elementen doelbewust zijn omgevormd tot een roman zonder duidelijke, al te directe koppeling met de schrijver, geldt voor achter het masker dat hierin potentieel dit masker is afgedaan, waarmee een meer directe autobiografische ‘waarheid’ zal worden beschreven. Tot zover het initiële, of liever mijn persoonlijke initiële idee van de twee titels.

Deze relatief korte roman eindigt met vijf bevlogen brieven, geschreven door een en hetzelfde personage genaamd Estéra. Ook in dit tweede werk van Hans Altena is de stijl eigenzinnig en begenadigd met een ruime woordenschat, waarin naast vele mooie woorden en woordcombinaties zonder probleem ook een paar grove woorden zijn vervat. Deze rijke taal en eigen stijl bevalt na een tijdje goed.

In het begin diende ik erin te geraken, kostte dat wat moeite en doorzetten (zoals ook met ‘zelfportret met masker’ het geval was), maar wanneer je de logica en het ‘onmiddellijk willen begrijpen’ loslaat en doorleest, leest deze vertelling verderop bij vlagen als een trein, steeds soepeler, terwijl je je ondertussen door de compact literaire stijl wel blijft afvragen wat precies de verhaallijn behelst. Daarvoor zou ik echter gerust een tweede maal kunnen gaan (her)lezen. Dat zal geen straf zijn en meer duidelijkheid geven. Uit de literair beknopte tekstvorm spreekt ook echt een bepaalde urgentie en dat is altijd een goed teken voor literatuur.

Kortom: een vertelling voor de literatuurliefhebber die de moeite wil nemen, wetend dat het een bijzonder rijk en eigenzinnig werk betreft. Ik ben ondertussen heel benieuwd naar andere recensies van literatuurlezers, want het is een bijzonder rijke roman.