Een heel bijzonder verhaal

Tijdens misschien wel de laatste zomerse dagen las ik de laatste bladzijden van een origineel en bijzonder boek: Mijn indianennaam was "Blanke Appel"​​ van Dorothea Born​​.
Een verhaal geschreven in een nonchalante vertelstijl (daardoor soms met wat herhalingen, maar dat mocht de pret niet drukken). Boeiend, vernieuwend en vooral bij iedere bladzijde : “hoe gaat dit verder?”
Een mooi verhaal over de onverwachte liefde tussen twee mensen. De cultuurverschillen worden benoemd en er wordt het een en ander toegelicht en/of uitgelegd over de rituelen en het (bij) geloof van de Navajo indianen. Je proeft steeds de liefde en het respect van de schrijfster voor de prachtige omgeving en de bijzondere mensen om haar heen.
Het eind was onverwacht plots en voor mij wat onbevredigend. Maar het algehele gevoel wat ik aan dit mooie boek overhoud is dankbaarheid dat ik dit met Dorothea mee heb kunnen beleven door haar verhaal te mogen lezen.
Een ervaring die me geraakt heeft.
Dank je wel hiervoor!