“Mijn indianennaam was Blanke Appel”, is een liefdesverhaal, over de bijzondere liefde tussen twee mensen uit twee totaal verschillende werelden, die samen vele obstakels moeten zien te overwinnen om bij elkaar te kunnen zijn. Een verhaal over een unieke ervaring van een Nederlandse vrouw die zich zo goed mogelijk probeert staande te houden in de “Navajo Way of Life”. In het boek komen alle mooie, grappige, emotionele, bijzondere maar ook angstige momenten die zij meemaakt voorbij. Dorothea wordt geconfronteerd met verschillende vormen van discriminatie en er worden zelfs ceremonies gehouden door de familie van Jamison om haar uit Monument Valley te verdrijven. Ze beschrijft op een makkelijk leesbare manier de blunders die ze af en toe maakt, de onmacht die ze soms voelt, maar ook de verrijking die deze unieke ervaring haar geeft en de acceptatie die ze uiteindelijk toch krijgt. Het boek geeft de lezer een uniek kijkje achter de schermen van de fascinerende Navajo-cultuur waar buitenstaanders niet zomaar worden geaccepteerd.
“Mijn indianennaam was Blanke Appel”, is dan ook tevens een verhaal over vastberadenheid en het niet opgeven van je dromen ondanks tegenslagen en obstakels die op je pad komen. Een verhaal over het volgen van je eigen weg en het vinden van je eigen power!
Dorothea Born
Dorothea Born studeerde kunstgeschiedenis in Utrecht. Tijdens haar studie kreeg ze de kans om een aantal maanden in het Amerikaanse Boston te gaan werken. Van daaruit maakte zij haar reis naar Arizona. Na haar terugkomst studeert ze af op de weefkunst van de Navajo vrouwen, een combinatie van kunstgeschiedenis, vrouwenstudies en antropologie. In de jaren daarop volgend geeft ze lezingen over de weefkunst en organiseert en begeleidt ze reizen naar en door het gebied van de Navajo indianen in Arizona. Zij woont momenteel in Nederland, maar ze zal altijd verbonden blijven met de Navajo cultuur en Monument Valley in het bijzonder.