Ik verwelkom je in mijn huis als mijn zoon, als de echtgenoot van mijn dochter, die de noor van mijn ogen is.

Zo vaak dit boek in de kringloop in mijn handen gehad en zo vaak toch niet mee genomen… en nu… in een dag uit. Niet weg te leggen.
Het boek grijpt je vanaf de eerste pagina en dat stopt niet.
Het was soms lastig om door te lezen wanneer voor mijn geestesoog de verhalen tot leven kwamen…. Maar toch kon ik het boek niet te lang wegleggen.

Een boek die je op subtiele wijze inzicht geeft in een wereld die “ver van mijn bed” bestaat… de onmenselijkheid en de menselijkheid op een onmenselijke plek.

De gejaagdheid die ik voelde om maar te lezen wat zou volgen plus het gevoel van niet willen dat het boek eindigt maakt dit een favoriet die ik te lang heb genegeerd.