Lezersrecensie
Echt een aanrader!
Ik las het boek “Basta! Er is écht alleen maar liefde” van Jolanda Tijmstra via de Faceboekgroep Boekentoer.
Jolanda neemt, na jarenlang geen contact meer gehad te hebben met haar moeder, uiteindelijk toch weer contact op. Haar moeder blijkt ongeneeslijk ziek te zijn. Er zit nog erg veel pijn in de relatie tussen moeder en dochter, door Jolanda’s jeugd vol verwaarlozing, verslaving en seksueel misbruik en de rol die moeder hierin had. Tijdens de laatste maanden van haar moeders leven, lukt het hierover in gesprek te gaan.
Zodra ik begon met het boek, wilde ik doorlezen. Ik heb het dan ook in twee dagen uitgelezen. Het is een ontroerend boek dat door een makkelijke schrijfstijl heel toegankelijk is. Jolanda’s pijn was voelbaar en werd ondersteund door herinneringen aan de gebeurtenissen uit haar jeugd. Ook mooi om te zien hoe drie zussen ieder op hun eigen manier met het verleden omgaan in het heden.
Ik vond in het boek erg veel herkenning.
Ook ik heb een jeugd gehad die erg traumatiserend was en waarin mijn moeder een rol heeft gespeeld. Ook ik ben uiteindelijk erg boos op mijn moeder geweest, hoewel ons contact niet is verbroken. Ook ik heb tijdens mijn moeders ziekteproces (zij had longkanker, waaraan ze zou overlijden) met mijn moeder kunnen praten en de erkenning kunnen krijgen waar ik behoefte aan had, waardoor ik haar oprecht heb kunnen vergeven. En ook ik heb hier een boek over geschreven.
Zoveel overeenkomsten, waardoor ik ontzettend nieuwsgierig was naar dit boek.
En het heeft me niet teleurgesteld. Ik vind het een prachtig boek, vol herkenning. Mooi geschreven in een schrijfstijl die heel prettig leest. Bovendien is het, ondanks de verschrikkingen die ze heeft moeten doorstaan, geen zwart boek geworden. Het is juist een boek vol hoop. Afstanden kunnen overbrugd worden en je kunt helen van dat wat je is overkomen. Aan het eind van het boek moest ik even een traantje wegpinken. Kortom, zeker een aanrader!
Jolanda neemt, na jarenlang geen contact meer gehad te hebben met haar moeder, uiteindelijk toch weer contact op. Haar moeder blijkt ongeneeslijk ziek te zijn. Er zit nog erg veel pijn in de relatie tussen moeder en dochter, door Jolanda’s jeugd vol verwaarlozing, verslaving en seksueel misbruik en de rol die moeder hierin had. Tijdens de laatste maanden van haar moeders leven, lukt het hierover in gesprek te gaan.
Zodra ik begon met het boek, wilde ik doorlezen. Ik heb het dan ook in twee dagen uitgelezen. Het is een ontroerend boek dat door een makkelijke schrijfstijl heel toegankelijk is. Jolanda’s pijn was voelbaar en werd ondersteund door herinneringen aan de gebeurtenissen uit haar jeugd. Ook mooi om te zien hoe drie zussen ieder op hun eigen manier met het verleden omgaan in het heden.
Ik vond in het boek erg veel herkenning.
Ook ik heb een jeugd gehad die erg traumatiserend was en waarin mijn moeder een rol heeft gespeeld. Ook ik ben uiteindelijk erg boos op mijn moeder geweest, hoewel ons contact niet is verbroken. Ook ik heb tijdens mijn moeders ziekteproces (zij had longkanker, waaraan ze zou overlijden) met mijn moeder kunnen praten en de erkenning kunnen krijgen waar ik behoefte aan had, waardoor ik haar oprecht heb kunnen vergeven. En ook ik heb hier een boek over geschreven.
Zoveel overeenkomsten, waardoor ik ontzettend nieuwsgierig was naar dit boek.
En het heeft me niet teleurgesteld. Ik vind het een prachtig boek, vol herkenning. Mooi geschreven in een schrijfstijl die heel prettig leest. Bovendien is het, ondanks de verschrikkingen die ze heeft moeten doorstaan, geen zwart boek geworden. Het is juist een boek vol hoop. Afstanden kunnen overbrugd worden en je kunt helen van dat wat je is overkomen. Aan het eind van het boek moest ik even een traantje wegpinken. Kortom, zeker een aanrader!
8
Reageer op deze recensie