Een bewogen leven

De cover is zwart met een beschadigd kinderpoppenhoofdje. Deze cover zou mij in een boekhandel misschien niet meteen opvallen, omdat de afbeelding mij niet direct duidelijk zou maken waar het boek over gaat. De ondertitel, “Als kind mishandeld. Als vrouw vernederd. Als moeder verstoten.” wel, waardoor ik het boek wel op zou pakken om de achterflap tekst te lezen. Na het lezen van het boek staat de afbeelding op de cover van het beschadigde poppenhoofdje voor mij voor een beschadigd kind, een beschadigde jeugd. Erg goed gekozen wat mij betreft.

Abeltje vertelt over haar jeugd waarin mishandeling en huiselijk geweld door haar vader een grote rol speelt. De trauma’s die ze oploopt, neemt ze mee in haar huwelijk, waar ze helaas te maken krijgt met een man die weinig liefdevol is en die haar vaak vernederd. Voor de kinderen blijft ze lang bij deze man en pas wanneer de kinderen volwassen zijn verlaat ze hem. De band met haar drie kinderen is daarna lastig en moeizaam, waarna Abeltje uiteindelijk een lastige beslissing neemt.

Na het lezen van het boek heb ik nog een tijd met dit boek in mijn hoofd gezeten. Ik kon heel moeilijk aangeven wat ik er nou precies van vond. Dat had te maken met een aantal dingen. Allereerst de grote hoeveelheid tekst in de delen, zonder een duidelijke hoofdstuk indeling. Persoonlijk vond ik dat jammer. Voor mij ontbreekt er dan structuur en het wordt wel heel veel informatie achter elkaar zonder de rust van een opbouw in hoofdstukken. Ook wordt er wel heel veel informatie gegeven, tot in de details, waarbij ik denk dat niet alles nodig was om de boodschap over te brengen. Maar aan de andere kant is het wel haar volledige levensverhaal, dus dan kun je er ook voor kiezen om alles te beschrijven.

Daarnaast, en dat vond ik het lastigste punt, is het erg beschrijvend. Abeltje schrijft over een heel lastig leven met veel vervelende en ook traumatische gebeurtenissen, maar voor mij als lezer kwam het niet helemaal binnen. Op gevoelsniveau bedoel ik. Ik denk dat dat komt omdat het heel beschrijvend geschreven is. Ze had wat mij betreft wat meer mogen laten zien wat er nou allemaal gebeurt, zonder alles letterlijk te beschrijven. Om een voorbeeld te geven … wanneer Abeltje schrijft dat haar man op verjaardagen hele vervelende opmerkingen maakt en dat niemand daar wat van durft te zeggen, dan had ik graag alleen gelezen wat voor een opmerkingen haar man dan maakte, in plaats van alleen te beschrijven dat het gebeurt. Daardoor ga je het als lezer wat meer invoelen.

Aan de andere kant heeft Abeltje wel zo’n manier van schrijven, en is dat wat ze schrijft zo interessant, dat je wel verder wil lezen. Ze heeft een heel bewogen leven gehad en ik was steeds benieuwd wat er verder nog zou gebeuren en hoe alles zich zou ontwikkelen. Ondanks dat ik alle gebeurtenissen wat meer had willen invoelen, pakte het boek me zeker wel. Abeltje schrijft zonder ingewikkelde zinsopbouw, in normale leesbare taal en dat leest prettig.

Uit het boek haal ik de invloed van intergenerationeel trauma. Abeltje wordt als kind getraumatiseerd en neemt dit mee in haar slechte huwelijk, waarin ze heel lang, voor de kinderen, blijft hangen. Met als gevolg dat ongewild en onbedoeld ook haar kinderen opgezadeld worden met een jeugd waarin weer trauma’s ontstaan. Dit, in combinatie met het feit dat problemen ook door haar kinderen liever uit de weg gegaan worden dan dat er over gepraat wordt, zorgt dan weer voor een moeizame relatie. Een relatie waarin de kinderen alleen maar van zich af slaan richting hun moeder, waardoor Abeltje zelf weer nieuwe trauma’s oploopt. Ingewikkeld dus. Ik vind dat Abeltje dat heel goed beschrijft en heeft weergegeven in dit boek. Ik zou het boek zeker aanraden om te lezen!