Goudmijntje

Er zijn boeken die je na twee pagina's weer teruglegt in de kast en boeken die je zeven keer leest. Er zijn boeken die je vergeet als je de kaft op het papier laat landen en er zijn boeken die je vormen als mens. Dit boek doet in beide gevallen het laatste met mij. Er is geen greintje objectiviteit terug te lezen in deze review, maar hopelijk kan ik alsnog overbrengen waarom dit boek door iedereen gelezen moet worden.

The Outsiders gaat op zijn heel eigen wijze terug naar naar de vragen die we ons allemaal wel eens stellen: wie zijn we? Wat maakt ons verschillend? Hoeveel lijk ik op mijn tegenpolen en welke invloed hebben we op onze verschillen? Ponyboy groeit op als een kansarme tiener aan de verkeerde kant van de stad, terwijl de rijkelui aan de andere kant alles hebben wat hun hart begeerd. Als hij samen met zijn vriend Johnny diep in de problemen raakt na een ontspoorde vechtpartij, moeten ze samen de stad uitvluchten. Door de ogen van een veertienjarige jongen zie je het verdeelde leven tussen sociale klassen en de ongelijke consequenties voor dezelfde daden. Het leven blijkt oneerlijk, maar voor wie goed kijkt is er toch veel goeds te vinden onder dezelfde, ondergaande zon.

Het manuscript van de jonge S.E. Hinton valt soms wat in de herhaling en de woordkeus is niet altijd creatief. Misschien maakt dat de soms zo fantastisch gekozen weergave van de weerbarstige realiteit een goudmijntje. Als lezer ga je op zoek naar die mooie zinnen, verstopt in een verhaal dat je meeneemt door een ontwrichtende week in het leven van een vetkuif.

Dit boek stelt vragen en trekt conclusies die door ieders hoofd gaan. Het laat je niet los omdat het tegelijk vervreemdend en herkenbaar is. Ook voor jou ramen gaat de zon s avonds weer onder. Omdat niets dat goud is kan blijven...