Zoekende pubermeisjes

Het wolfgetal vond ik een bijzonder boek omdat ik eigenlijk helemaal niet zo van de schrijfstijl uit de ik-vorm hou maar hier wel direct in gezogen werd.
We leren een meisje kennen die een zeer hechte vriendschap heeft met Vikki het verhaal speelt zich af in de jaren 90. Het was voor mij ook een beetje een trip door memory lane, merken die genoemd worden en al verdwenen zijn zo ook de tv programma's op tv gaven veel 'ohja momentjes'.
We leren Vikki al meteen kennen door haar directe uitspraken over de wereld waar ze in leeft en omtrent haar sexualiteit. Je merkt direct dat er iets niet helemaal in de haak is met haar manier van denken en toch, het is een meid die in de pubertijd komt met alle gevoelens en gedachten van dien.
De ik persoon gaat hier in mee, vermoedelijk uit blinde liefde en puberaal gedrag verzeilt ze zo in omgevingen en gebeurtenissen waar je je als ouder (en ik heb 2 meiden in de pubertijd) je hart voor vast houdt, ik hoop dat ze meer inzicht zullen hebben of beter nadenken.
Het boek heb ik 5 sterren gegeven, hoewel het mij niet uit de leesstoel heeft geblazen vond ik het heel bijzonder boek met name om de schrijfstijl.
Deze denderd zonder duidelijke hoofdstukken gewoon door, het ene moment drinkt de ik vorm samen met Vikki strorum en het andere moment ligt ze voor de bank op de vloer naar stofpluisjes te kijken.
We maken als lezer veel zintuigelijke belevingen mee, die zo scherp geschreven zijn, zo herkenbaar omgedraaid in metaforen. Bijvoorbeeld wanneer ze probeert terug te denken naar een situatie en hoe vaker ze dit doet de herrineringen steeds meer blijken op te lossen als warme thee over een suikerklontje (de schrijfster beschrijft dit beter overigens) en met die metaforen, en die scherpe zintuigelijke waarnemingen is het boek doorspekt. Ik hou daar van, de alledaagse observaties op die manier te verwoorden, mogelijk dingen waar ik zelf niet eens bij stil heb gestaan. Daarom mijn 5 sterren.