De stilte doorbroken; de zoektocht van een dochter naar het doodgezwegen leven en sterven van haar moeder.

Mirjam van Biemen, journaliste, verslaggever en redacteur gaat in dit boek ‘Mama wil weg’ opzoek naar haar moeder die zij op 8-jarige leeftijd verloor door zelfdoding. Wie was haar moeder, wat dreef haar en waarom stapte ze uit het leven?

De bron voor de zoektocht van Mirjam zijn twee koffers. Twee koffers vol met uitgetypte artikelen en interviews, brieven en ansichtkaarten, vol geschreven schriftjes én dagboeken. “Een heel leven in twee koffers” schrijft Mirjam in haar woord vooraf.
Mirjam besluit de dagboeken uit te typen om zoals ze schrijft “de woorden te verinnerlijken”, een poging om dichtbij haar moeder te komen. Ook zoekt ze contact met mensen die haar moeder hebben gekend om zo haar moeder te leren kennen vanuit de verhalen van anderen. Dit samen met haar eigen herinneringen heeft geresulteerd in dit bijzondere boek “Mama wil weg”.

In het boek komt Rieneke, de moeder van Mirjam zelf vaak aan het woord via de vele dagboekfragmenten die Mirjam hiervoor heeft gebruikt. Hierdoor leer je als lezer Rieneke écht kennen. Het zijn haar woorden, gedachten en gevoelens die op papier staan. De soms mooie, maar vaak ook rauwe en harde werkelijkheid op papier. Rieneke’s werkelijkheid; haar strijd als echtgenote en moeder, om wie ze was en wie ze wilde zijn, wat haar dreef en wat haar uiteindelijk brak.

Door de dagboekfragmenten af te wisselen met de herinneringen van mensen die haar moeder hebben gekend en getuige zijn geweest van het problematische huwelijk waarin Rieneke verstrikt zat, wordt Rieneke’s persoonlijkheid en leven verder ingekleurd. Ook Mirjam’s eigen herinneringen aan haar moeder en aan het moeilijke gezinsleven tijdens haar jeugd komen goed naar voren in dit boek. Dit alles samen schept een duidelijk beeld van de omstandigheden waartoe het tragische overlijden van Rieneke heeft geleid.

Dit boek heeft veel indruk op mij gemaakt. Het is geen mooi verhaal met gelukkige en opgewekte personages en happy end. Daarentegen is het wel een eerlijk verhaal, een waarachtig verhaal waar ik als lezer bij betrokken ben geraakt en waarbij ik het gevoel heb dat Mirjam alles zoals het was, in alle openheid op papier heeft gezet. Een boek waarin haar vader er niet mooi vanaf komt en waarin ook Rieneke’s handelen zo nu en dan niet fraai te noemen is. Op pagina 281 schrijft Mirjam hier zelf over; “Dit verhaal is eigenlijk diep tragisch, kent eigenlijk alleen maar verliezers. ‘Mijn ouders hebben elkaar vermoord’, zeg ik wel eens om het toch maar samen te vatten.

Of Mirjam met deze zoektocht haar moeder heeft gevonden, daarop is het antwoord; ja.
Mirjam schrijft hierover zelf op pagina 282 [ Door deze zoektocht heb ik haar goed leren kennen en kan ik nu met trots zeggen dat ik een heel leuke, liever moeder heb gehad].

Dit boek is het lezen zeker waard. Ondanks de tragiek is het een boeiend verhaal. Het tijdsbeeld waarin de gebeurtenissen zich afspelen komt goed naar voren en is voor jongere lezers interessant en voor oudere lezers herkenbaar.

Dit boek is naast de zoektocht van Mirjam ook een eerbetoon aan Rieneke; een vrouw en moeder die het verdient dat het stilzwijgen omtrent haar leven en sterven wordt doorbroken.

Dit boek krijgt 4 sterren van mij.